gedichten

Angelika Geronymaki
diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

marwin vos
de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden
– zelfmoord
– moord/uitsterven
– weigeren
– joy

Alara Adilow
Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Peggy Verzett
bij het nawoord van het voorwoord
drijft groteske badeend in het park

Thomas Tidholm
Vanuit de ruimte kun je zien hoe over de aarde wolken en
onbeheerde ecosystemen tevoorschijn worden geveegd.

Rozalie Hirs
kus de afwezigheid van kennis gedoemd tot waarheid
werkelijk open en wendbaar als een ziel onherroepelijk

Alara Adilow
Infecties
Ik sluit mijn ogen, schuif de nacht
in een boot op het stadsplein.

Tonnus Oosterhoff
Vissen voelen geen pijn.
Koeien zijn blij in de brandende zon.
Mensen slachten humaan.
Jou zie ik graag ongelukkig.

Gilles Boeuf
restricties
je richt je naar iets dat niet van jou is:
uit een ooghoek bij de rivier zie je varens die
met dubbele bladeren, onderwerping, net als jij zijn
‘net als’ staat in je zinnen, in je benen en valt naar buiten

Roberto Piva
Vroomheid
Ik gilde op de veelvlakken van Justitie mijn verslagen moment uit toen ik bont en blauw
werd geslagen