Yinni

GEGROET BODHISATTVA VAN HET AFVAL

‘oud koper en oud ijzer, verkoop maar aan mij…’
‘kapotte banden, kapotte wielen, kapotte brommers… verkoop maar aan mij…’
‘versleten echtgenoten, versleten echtgenotes… verkoop maar aan mij…’
‘maagpijn, slapeloosheid, puisten, zweetvoeten, liesschimmel… verkoop
………………maar aan mij’
‘groene gezichten, uitgeputte lichamen, gebrek aan energie,
………………zenuwinzinkingen… verkoop maar aan mij…’
‘idioten, dwazen, zonderlingen, manipulators… verkoop maar aan mij…’
‘kwaaie bedoelingen, pech, humeurigheid, de shit waar je in trapt, de shit die
………………je overkomt, geliefden die er met een ander vandoor gaan… verkoop
………………maar aan mij…’
‘huilebalken, ongeletterde smeerkezen, potten die ketels verwijten of allerlei
………………smoesjes verzinnen, verkoop maar aan mij…’
‘de kortsluiting in je brein doordat je pa je ma je leraar je baas je altijd afzeiken…
………………verkoop maar aan mij…’
‘pietlutten, verwende nesten, corrupte regeringen, de vele dwazen als
………………gevolg van zware tijden, verkoop maar aan mij…’
‘diarree, van constipatie vertrokken gezichten, brandende kwesties,
………………teringlijders, ongeluksbrengers, tegenvallers… verkoop maar aan mij…’
‘profiteurs, schuldenaren, zij die schuldenaren ontlopen, gokkers die blut
………………zijn, aandelen als behang gebruiken, zij die altijd overal naast pissen…
………………verkoop maar aan mij…’
‘slaapkoppen, verveelden, mensen met tics, halve garen, verdoemden,
………………rotkinderen… verkoop maar aan mij…’
‘foute medicijnen, foute vrienden, foute banen, foute partners… verkoop
………………maar aan mij…’
‘hard werken maar kritiek krijgen, iets anders oogsten dan je zaait, goede
………………bedoelingen die een scheldpartij opleveren… verkoop maar aan mij…’
‘vervelende klanten, hangjongeren, dikhuiden, nietsnutten, afval, nutteloze
………………losers, degenen die anderen vervloeken, die lachen om andermans
………………ongeluk, wat het ook mag wezen, zelfs skeletten van doden, verkoop
………………het allemaal maar gewoon aan mij…


POËZIE EN DE SLUITSPIER

zonder inspanning lukt het niet
met te veel inspanning lukt het niet


zonder talent lukt het niet
met enkel talent
lukt het ook niet


als je vooral op geluk rekent lukt het niet
als je je er volledig op toelegt
lukt het ook niet


hoe kun je de controle behouden?
hoe kun je jezelf laten gaan?


in die hele kleine
ruimte


in dit kleine straatje
vol gevallen blad
laat een straatkat


voor deze zouteloze wereld
ontspannen een gedicht achter




TUSSEN 110.000 EN 500.000 MENSEN ●

tussen 110.000 en 500.000 mensen heb ik gelopen.
in een betoging van slechts 15 personen heb ik gelopen.
tussen bergkammen en de horizon heb ik gelopen.
wel altijd aan de rand.


op de rand van een bemoste rode bakstenen muur ontluiken paarse
…………..bosviooltjes en geel streepzaad.
op de rand van een rood mangrovebos en een rivier ontluikt de ene na
…………..de andere witte golf.
de plaatsen waar ik heb gelopen waren een wirwar van kleuren.
…………..er was zonlicht en er was schaduw.
zelfs in de menigte ben ik mijn eigen schaduw niet verloren.


als ik de Datunberg wil zien, steek ik de rivier over.
als ik de Guanyinberg wil zien, blijf ik aan deze kant van de rivier.
op een passende afstand, bij de mooie rivier de Tamsui.
alleen zo kan ik de wereld waar ik van hou duidelijk zien.


maar soms moet ik deze twee bergen ook beklimmen.
soms moet ik mezelf ook in het vuur gooien.
als je alleen vanuit de verte kijkt, je kalmte bewaart. altijd.
dan is zien slechts een van de zes illusies.●●
meer niet.



● 
Noot van de dichteres:
De demonstratie van 20 maart 2014 in Taipei (tijdens de Zonnebloembeweging, waarin werd betoogd
tegen het handelsverdrag met China) telde 500.000 deelnemers volgens de organisatoren,
110.000 volgens de politie. 

●● 
In het boeddhisme zijn er zes zintuigen, die van de ogen, oren, neus, tong, lichaam en geest, maar binnen het boeddhisme is alles in het leven in feite een illusie. De ogen zijn dus slechts een van de zes illusies


Onlangs verscheen van Yinni de bundel Levenslijn (Poëziecentrum), in vertaling van Silvia Marijnissen.

Comments

De Taiwanese dichteres Yinni (1969) publiceerde zes dichtbundels en zes essaybundels. Ze opereert veelal in de marge en treedt weinig in de publiciteit. Voor Yinni is poëzie een manier van leven en van overleven: ‘Voor ik poëzie begon te schrijven was ik slechts een rondtrekkend lijk.’ Tien jaar lang had ze haar eigen zelfstandige boekhandel, die een ontmoetingsplek werd voor schrijvers en kunstenaars.
Silvia Marijnissen (1970) is vertaalster van Chineestalige literatuur. Ze vertaalde romans van Nobelprijswinnaar Mo Yan en van Eileen Chang, moderne poëzie van vele dichters uit China en Taiwan, en klassieke landschapspoëzie. Samen met Anne Sytske Keijser en Mark Leenhouts vertaalde ze de 18e-eeuwse klassieker De droom van de rode kamer, waarvoor ze de Filter-vertaalprijs kregen.

Pieter Van de Walle

je dacht dat ik overdreef toen ik zei dat mijn vijf kolibries
vijf verschillende voederbakjes nodig hadden
omdat ze elkaar anders met hun snavels de kop inslaan

Lees verder

Tim Bongaerts

er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling 
van je lichaam 

hoor je het bot kraken?

Lees verder

Simone Atangana Bekono

UHH,,,I AM SORRY I KNOW NOTHING OF FORM!!

er wordt veel over me gefluisterd
ik mis tucht dus ik vraag stergespreid om tucht

Lees verder

Rozalie Hirs

ik doe mijn haar
[thema en variaties]

Lees verder

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder

Anne Marijn Voorhorst

 In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
    parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
    door Les Halles galmen

Lees verder