Rozalie Hirs

eenmaal ontwaakt

*

kus de afwezigheid van kennis gedoemd tot waarheid
werkelijk open en wendbaar als een ziel onherroepelijk

verlangt naar onthulling van gebeitelde lotsgebonden verhalen
altijd terugkerend naar ja ook dat verschrikkelijke ogenblik

van afgesloten zijn droefheid om wat voorbijgaat
de uiterste grens van de wereld zijn laatste herhalen

het onmogelijke monster van de herinnering omkeert
dezelfde begrippen veranderen dan je voelen denken kan


*

eenmaal ontwaakt bekijk je het waarheidsonthullend
vermogen van alle kanten ophanden zijnde dromen

uit een andere tijd onttoverde plaats kwelt teleurstellende
afwezigheid schijnbaar onwerkelijk want herinnert zich

klanken aangehouden onwillekeurig leven brengend
smakend naar meer madeleines alweer teruggeven lindes

die keer op keer bloeien uit het herinneren krachtig
in de diepte verlangend naar een vergeten iets


*

is niet dezelfde nacht voor altijd kwijtgeraakte aandacht
ergens op gerichte ontvangen pogingen enige inhoud

te bevatten tot de onthulling van het in zichzelf beslotene
als komend licht zich onthoudt van het te begrijpen donker?


*

het nieuwe waakt standvastig over genoten gelijkenis
tussen volwassene en pasgeborene in wat niet geweest is

intussen het gewenste in vervolmaking door je waarneming
van het geleefde gezicht met het masker niet meer

langs gladgestreken lijnen en rimpels uitgesproken
dan onmiddellijk vergeten neemt de maker met het gips

het geplaagde verloren karakter in groeven uitgewiste
schat door het rad van fortuin voor ogen draaiend

tot magie van een mogelijk heden het geluk bergt
al het goede dat mensen uit je handen ontvangen


*

waar zwijgen is de mogelijkheid op het punt
staat woorden uit te brengen voornemens

werkelijk zichtbaar in het onophoudelijke zijn
natuur van uitspreken onaangetast de roos



Kars Persoon, I’m all for ground, 10.03.2021, oil on canvas





Comments

Rozalie Hirs (1965) is dichter en componist. Van haar hand verschenen zeven dichtbundels bij Querido, van Locus (1998) tot oneindige zin (2021), en zes verzamelbundels in andere talen, waaronder haar meertalige manifest gestammelte werke (2017) bij het vermaarde kookbooks, Berlijn. Daarnaast maakt Hirs sinds 2002 in samenwerking met ontwerpers en beeldend kunstenaars regelmatig interactieve poëzie voor het scherm. Foto: Marco Borggreve 

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder

Anne Marijn Voorhorst

 In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
    parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
    door Les Halles galmen

Lees verder

Cookie Mueller

Twee mensen – Baltimore – 1964

Vertaling: Lars Meijer

Lees verder

Peggy Verzett

bij het nawoord van het voorwoord
drijft groteske badeend in het park

Lees verder

Thomas Tidholm

Vanuit de ruimte kun je zien hoe over de aarde wolken en
        onbeheerde ecosystemen tevoorschijn worden geveegd.

Lees verder

Willemijn Kranendonk

Luister naar de woorden
van de Grote Godin

Lees verder