Peggy Verzett

bij het nawoord van het voorwoord
drijft groteske badeend in het park
uitvergroot heeft baronnen gekend
in Franse tijd, baronnen en steekmodellen,
hij lijdt aan alle begrenzingen
hoe ritmisch samengebracht in de plompe
kop en romp, ook de eerste straat is gevallen
en de hond schuift zijn achterste,
over het nieuwe seizoen

wie liet zijn hand met stalen pin
de badeend openknallen? tientallen meters plastic
over boom, bank, pad, vijver –
stootkracht en leefwee brengen veel naar zee
een nieuwe lente is gekromd, een gekromde herfst
met daarin centraal het slappe enorme lid van een
afwezig lichaam dat in ons huist ach weer die neiging
om van alles een harmonietje te maken met de tong uit de jas
terwijl de rivieren gaan staan naast bomen,
banken, paden en vijvers



ik ga aan sport doen vanmiddag
neem het racket dat nooit doorboord is geworden
majestueuze wortel vol Alfa’s en Omega’s
met het pierewaaien vrede metend
innig het enige getijde vertrappelen en met het springgoed
een lijf uit botten slepend
voetafdrukken achterlaten maanafdrukken –

uitschuilen! het gravel weet niets,
werkelijk helemaal niets
in het park het water eenzelvig,

met de eeuwige schema’s terug
tussen andere klotsende balansen in
ik draag geen oorlogswond –
binnen de omheining van het tennisveld
de bal gooit schemer op en nog een paar
halmen staan in mijn romp, ik draag geen oorlogswond
ik draag mijn dennen ik draag jouw
acceleraties in de universiteiten,
gezond is de belijningmachine
van het lijngapen in de schemer
der vrijheidsmachine;
het gravel dat ze vertragen



Comments

P. Verzett (1958), debuteerde in 2005 met Prijken die buik bij Van Oorschot. Daarna volgde Vissing en Haar vliegstro bij Querido. 'Poetry can communicate before it is understood', schreef Elliot en het is deze uitspraak die verwijst naar een niemandsland waarin de plompe rede zwaar kan worden aangetast. Dat is dan ook haar leidmotief, haar streven en haar bijdrage aan de Nederlandse poëzie. In 2022 verscheen SNOW EGGS / Sneeuweieren, bij Jap Sam. Eind dit jaar wordt haar nieuwe dichtbundel verwacht.

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder

Anne Marijn Voorhorst

 In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
    parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
    door Les Halles galmen

Lees verder

Cookie Mueller

Twee mensen – Baltimore – 1964

Vertaling: Lars Meijer

Lees verder

Thomas Tidholm

Vanuit de ruimte kun je zien hoe over de aarde wolken en
        onbeheerde ecosystemen tevoorschijn worden geveegd.

Lees verder

Rozalie Hirs

kus de afwezigheid van kennis gedoemd tot waarheid
werkelijk open en wendbaar als een ziel onherroepelijk

Lees verder

Willemijn Kranendonk

Luister naar de woorden
van de Grote Godin

Lees verder