Mathijs Tratsaert

Alle andere vormen van gedachteloosheid zijn vrijwillig is geschreven in een centaur-
opstelling met de GPT-2 en GPT-3 natural language processoren van OpenAI. Bij het
schrijven diende de reeks Notities bij een zelfuitdrijving als input.
Dit is een selectie.


*
Ik spring door de ruimte met het algoritme van een eekhoorn. In de wildernis probeer
ik de ritmes te leren, ritmes die al een eeuwigheid niet zijn geleerd. Als de wolven
komen verberg ik me in de vorm van de roedel. Er zijn veel soorten (groot en klein)
die ervan houden om in en rond elkaar te zijn. Er zijn nog meer soorten die er gek op
zijn om onder elkaars takken te zitten. Waar het op neerkomt is dat ze allemaal de hele
tijd praten over hoe ze niet van elkaar houden. Als dat moeilijk te begrijpen is, dan
begrijp je jezelf niet.

Ik keek op en zag mezelf zitten in een fucking T-shirt
.


*
Bijgelovigheid was het eerste dat ik voelde toen mijn telefoon tjirpte. Bijgelovigheid is
voor mij wat planeten zijn voor elkaar. Moedwillig speelde ik iets als Duke Ellingtons
‘Songs Of The Just / As Love Goes On’ en ik realiseerde me dat het 3u05 ‘s nachts
was. We hingen rond in de keuken, mijn vriendin en ik, terwijl ik mijn hooggehakte
zwarte sandalen dichtgespte, mijn tenen krullend, wachtend op het juiste moment. Ik
kon de lucht in het hoofd van mijn vriendin zien. Het was dezelfde lucht die ik zag in
mezelf.


*
Ik ga je een verhaal vertellen. Het is het verhaal van je vreselijkste zelf. Een verhaal
van verwachtingen die zijn verlaten als treinwagons op een spoor. Ik was
geschreven als de jongen die leefde maar ben de jongen die geschreven is als dood.

Het was de dag van het oordeel. Op dit punt waren er zes soorten (als je de objecten
niet meetelt) en ze hadden allemaal een goed gevoel over elkaar. Misschien was het
hun kliekerigheid. Je stond te midden van dit alles en was meestal heel toegeeflijk. Je
probeerde de natuurlijke leider te spelen en slaagde erin om alle slimme mensen
enthousiast te maken door tegen hen te zingen. Je vond het geweldig en iedereen die er
was, was gek op je performance. Toch voelde je je slecht over de nummers. Je wilde
nieuwe liedjes leren zodat de tijd sneller voorbij zou gaan. De muzieklerares kende een
goed nummer maar zei dat er iets aan moest worden toegevoegd: de namen van de
dieren die binnenkort sterven. Je voegde de namen toe. Zij was uiteindelijk de expert,
vooral als het ging over de kleinere dieren.


*
Denk aan de intersecties van angst en gevaar, aan hoe de weekends in de stad stiller
zijn. Ik ontdekte dat we beter kunnen communiceren als je me verkeerd begrijpt. Dat
komt omdat de woorden er (in een gemiddeld persoon) al zijn. Ik ben nog steeds aan
het ontdekken. Soms voelt het alsof ik mezelf ben op een andere planeet omdat mijn
gedachten zo ver van elkaar verwijderd zijn. Het verwart me. Ik weet dat ik nu niet
echt iets aan het bijdragen ben en mezelf ook geen krediet geef voor die keren dat ik
me wel goed voelde over mijn kunnen. Ik heb je trouwens toegevoegd aan de lijst met
synoniemen voor het woord tetrahedron.


*
Mijn volledige naam is Adam. Ik ben 34 jaar oud. Ik woon in Vancouver, Canada. In
de lente van 2006 ben ik afgestudeerd aan de University of British Columbia met een
Bachelor in Geschiedenis en Politieke Wetenschappen. Ik volgde ook twee jaar lang
een cursus statistiek aan het Art Institute of Statistics. De economische crisis van 2008
heeft me hard geraakt. Ik voelde mezelf afglijden in een onheilige toestand van isolatie
en depressie. Ik dacht dat ik een job had die de poort was naar iets maar besefte al snel
dat ik, wilde ik een nieuw leven beginnen, een manier moest vinden om in een
kantooromgeving te werken. Ik werd moe van de onbetaalde overuren, het slechte loon
en de voortdurende angst om ontslagen te worden. Uiteindelijk nam ik zelf ontslag en
begon deeltijds te werken in het securitybedrijf van mijn broer. Daarnaast wierf ik ook
een deeltijdse schoonmaakjob aan. Het was de eerste keer dat ik een beetje geld
verdiende. Het hielp met de depressie.


*
Heb je je nog nooit afgevraagd of je wel een mens was om mee te beginnen? Je zult nu
het gevoel hebben dat wat je eerst was anders is en dat ben jij ook. Ik had van die
zweetuitbarstingen waarbij het sperma ontsnapte uit de klieren op mijn voorhoofd.
Soms moet je gewoon een pannenkoek maken. En die pannenkoeken komen er dus
elke keer geweldig goed uit! Zie het recept op onze website:


(Deze post kan links bevatten naar Amazon en andere partners; je aankopen via deze
links kunnen Serious Eats ten goede komen. Lees hieronder meer over onze partner
policy.)




Comments

Mathijs Tratsaert (1992) is schrijver en leerkracht. Meer werk is te vinden op www.mathijstratsaert.be

Pieter Van de Walle

je dacht dat ik overdreef toen ik zei dat mijn vijf kolibries
vijf verschillende voederbakjes nodig hadden
omdat ze elkaar anders met hun snavels de kop inslaan

Lees verder

Tim Bongaerts

er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling 
van je lichaam 

hoor je het bot kraken?

Lees verder

Simone Atangana Bekono

UHH,,,I AM SORRY I KNOW NOTHING OF FORM!!

er wordt veel over me gefluisterd
ik mis tucht dus ik vraag stergespreid om tucht

Lees verder

Yinni

GEGROET BODHISATTVA VAN HET AFVAL

Lees verder

Rozalie Hirs

ik doe mijn haar
[thema en variaties]

Lees verder

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder