Gilles Boeuf

restricties

je richt je naar iets dat niet van jou is:
uit een ooghoek bij de rivier zie je varens die
met dubbele bladeren, onderwerping, net als jij zijn
‘net als’ staat in je zinnen, in je benen en valt naar buiten

de vorm die je vindt wanneer je buiten loopt, de drempel overgaat en op straat
in grillige patronen omdat je in een stad bent waar je niet verdwaalt maar ook niet
thuiskomt, de loop van de rivier die zichzelf volgt en de oevers vormt in de stad en
de vorm van een huis naast andere huizen, een wilde vorm voor je richtende blik maar je
weet niet wat dat is, een dubbele
niche
om je in te vechten, naam van een ander en de lidwoorden wijzen naar hem of naar je, naar
een verleden en een aanwezigheid die zich vormt en doorvormt en ieders rug klapt zich
voorover

en zuigt naar buiten maar alles is buiten
en een buiten zijn met het andere

de restricties van patronen drijven je onophoudelijk en hardop noem je
de straten, andere mensen lopen naar het plein, een ovale vorm, zo ongeveer ken je die
vorm en zie je anderen doorsnijden in de verte de vorm en wat is dat, wild?
in een groef gesproken dubbele lijnen en wild zal een verspringing zijn
en de straat is een transformatie, de plek
van waar je seint en waar je wacht op het begin van een gesprek

kinderen met lange armen zitten in omheind terrein terwijl je kijkt. het is jouw woord op
straat en de straat is een berg want je bent buiten bij hen en de omheining is er en je roept:
kamers hebben een plattegrond, ook voor mij en de armen van de kinderen bewegen zo snel
en beginnen op een ritme te lijken en dat is het begin. omdat het ochtend is en je spreekt
om de kinderen heen, om de omheining heen, om de straat heen. de zon en een eigen
kamer in de stad, je ziet mensen, muren van huizen, staat op van het bankje op het plein en
begint met een richting, begint aan een nieuwe eenzaamheid




Comments

Sinds zijn debuut als dichter in 1998 bij uitgeverij Perdu met Gedichten publiceerde Gilles Boeuf de bundel In het groene licht bij Meulenhoff, gevolgd door twee bundels bij De Contrabas. In januari 2020 verscheen zijn nieuwste werk Generaties bij uitgeverij nY. Voor de Stichting Eenzame Uitvaart schrijft hij gedichten voor overledenen zonder nabestaanden. Zijn fotografisch werk verscheen in een boek over Franse kunstenaars in Nederland. Gilles woont en werkt in Den Haag. Portret: Mylène Siegers.

Ezra Hakze

Ik bevrijd een leeuwin uit de dierentuin
Zodat ik zelf in haar kooi kan zitten

Lees verder

Marieke Ornelis

ik ben groot, blond en prachtig
toch word ik geslagen met een knuppel

Lees verder

Ann Cotten

Continuïteit instrueert zonder woorden, via afkeer, verveling en een lange periode van vertrek. Woorden kunnen dat niet vervangen.

Lees verder

Samuel Vriezen

Wie gaan jullie zijn, onzichtbare vrienden, wezens die weten?

Lees verder

Sixtine Bérard

in de keuken hoor ik linoleum de dagen dragen / en in mijn vuist schuilt de aardbei en weer wordt de boreling op mijn schoot gelegd

Lees verder

Obe Alkema

Geen big deal, geen opwinding, en zeker geen grote verrassing. Werkelijk! Dat is ongeveer hoe het ging (zoals ik al zei).

Lees verder

Adriana Kobor

[verleidelijk] De gasleidingen onder
de Noordzee opgeblazen
[onbekende dader].

Lees verder

Rodante van der Waal

geboorte is haar kind nooit kwijt
maar soms is ze koud en traag
twijfelt ze over het juiste moment

Lees verder

Casper Burghgraeve

Onderzoekers zijn het er over eens dat ik in parataxis schrijf
Ze zien ook een link tussen dit en het syncretisme

Lees verder

Zindzi Tillot

Ik had een droom over Parijs maar ik kan me niet meer herinneren waarover hij ging

Lees verder