Bernke Klein Zandvoort

de Dwaas

in het nieuwe jaar wilde ik los van het idee dat ik pas mag bestaan
als ik maar genoeg uren heb gedraaid

het lossen werd bezegeld door een wensboon uit Taiwan
in de Amstel te gooien daar waar ze de stad uit stroomt

ik probeerde van alles
in mijn hoofd kreeg ik een kind
…….dat zou de loop verleggen

ik won de woorden aan van een nieuwe taal
……via close-ups van prachtige en minder prachtige gebitten
…….tot mijn docente Spaans die na de les bijverdient
…….met tarotleggingen en me the lighthouse noemt
…….omdat ik in de toekomst leef (zelfs mijn bovenlichaam
…….komt op alle plekken eerder aan dan mijn benen
…….kunnen bijhouden) me moest vertellen
…….dat het met mijn mondeigenschappen
…….onmogelijk zou worden ooit een rrrrr te laten rollen
…….en Hyunhak Yoon, die zichzelf tot Ted had omgestickerd
…….omdat het voor iedereen behalve hemzelf
…….makkelijk onthouden was, me troostte dat in Zuid-Korea
…….je waarde wordt gemeten aan of je je tongriem door laat snijden

schreef me in voor een moestuin

maar ik trok de Dwaas, ze zegt:

vroeger was je een non die leefde van landschappen
vandaag ben je zo vrij als je jezelf toestaat

leer je handen dat ze best eens braak mogen liggen
zie hoe de zee als wind door de bomen gaat
bomen die wind naar je gezicht brengen
waar een mond door in en uit te ademen
een kleine werveling veroorzaakt


Foto: Weixin Quek Chong

Comments

Bernke Klein Zandvoort (1987) beweegt tussen de literatuur en beeldende kunst. Ze schrijft poëzie en essays, maakt video- essays en performances, stelt programma's en boeken samen en is redacteur bij literair tijdschrift De Revisor. Haar eerste dichtbundel, Uitzicht is een afstand die zich omkeert (Querido, 2013), werd bekroond met de Debuutprijs Het Liegend Konijn en genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs en de Jo Peters Poëzieprijs. Haar tweede bundel,Veldwerk, verschijnt 17 november 2020.
Portret: Bianca Sistermans 

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder

Anne Marijn Voorhorst

 In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
    parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
    door Les Halles galmen

Lees verder

Cookie Mueller

Twee mensen – Baltimore – 1964

Vertaling: Lars Meijer

Lees verder

Peggy Verzett

bij het nawoord van het voorwoord
drijft groteske badeend in het park

Lees verder

Thomas Tidholm

Vanuit de ruimte kun je zien hoe over de aarde wolken en
        onbeheerde ecosystemen tevoorschijn worden geveegd.

Lees verder

Rozalie Hirs

kus de afwezigheid van kennis gedoemd tot waarheid
werkelijk open en wendbaar als een ziel onherroepelijk

Lees verder