Bernke Klein Zandvoort

de Dwaas

in het nieuwe jaar wilde ik los van het idee dat ik pas mag bestaan
als ik maar genoeg uren heb gedraaid

het lossen werd bezegeld door een wensboon uit Taiwan
in de Amstel te gooien daar waar ze de stad uit stroomt

ik probeerde van alles
in mijn hoofd kreeg ik een kind
…….dat zou de loop verleggen

ik won de woorden aan van een nieuwe taal
……via close-ups van prachtige en minder prachtige gebitten
…….tot mijn docente Spaans die na de les bijverdient
…….met tarotleggingen en me the lighthouse noemt
…….omdat ik in de toekomst leef (zelfs mijn bovenlichaam
…….komt op alle plekken eerder aan dan mijn benen
…….kunnen bijhouden) me moest vertellen
…….dat het met mijn mondeigenschappen
…….onmogelijk zou worden ooit een rrrrr te laten rollen
…….en Hyunhak Yoon, die zichzelf tot Ted had omgestickerd
…….omdat het voor iedereen behalve hemzelf
…….makkelijk onthouden was, me troostte dat in Zuid-Korea
…….je waarde wordt gemeten aan of je je tongriem door laat snijden

schreef me in voor een moestuin

maar ik trok de Dwaas, ze zegt:

vroeger was je een non die leefde van landschappen
vandaag ben je zo vrij als je jezelf toestaat

leer je handen dat ze best eens braak mogen liggen
zie hoe de zee als wind door de bomen gaat
bomen die wind naar je gezicht brengen
waar een mond door in en uit te ademen
een kleine werveling veroorzaakt


Foto: Weixin Quek Chong

Comments

Bernke Klein Zandvoort (1987) beweegt tussen de literatuur en beeldende kunst. Ze schrijft poëzie en essays, maakt video- essays en performances, stelt programma's en boeken samen en is redacteur bij literair tijdschrift De Revisor. Haar eerste dichtbundel, Uitzicht is een afstand die zich omkeert (Querido, 2013), werd bekroond met de Debuutprijs Het Liegend Konijn en genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs en de Jo Peters Poëzieprijs. Haar tweede bundel,Veldwerk, verschijnt 17 november 2020.
Portret: Bianca Sistermans 

Ezra Hakze

Ik bevrijd een leeuwin uit de dierentuin
Zodat ik zelf in haar kooi kan zitten

Lees verder

Marieke Ornelis

ik ben groot, blond en prachtig
toch word ik geslagen met een knuppel

Lees verder

Ann Cotten

Continuïteit instrueert zonder woorden, via afkeer, verveling en een lange periode van vertrek. Woorden kunnen dat niet vervangen.

Lees verder

Samuel Vriezen

Wie gaan jullie zijn, onzichtbare vrienden, wezens die weten?

Lees verder

Sixtine Bérard

in de keuken hoor ik linoleum de dagen dragen / en in mijn vuist schuilt de aardbei en weer wordt de boreling op mijn schoot gelegd

Lees verder

Obe Alkema

Geen big deal, geen opwinding, en zeker geen grote verrassing. Werkelijk! Dat is ongeveer hoe het ging (zoals ik al zei).

Lees verder

Adriana Kobor

[verleidelijk] De gasleidingen onder
de Noordzee opgeblazen
[onbekende dader].

Lees verder

Rodante van der Waal

geboorte is haar kind nooit kwijt
maar soms is ze koud en traag
twijfelt ze over het juiste moment

Lees verder

Casper Burghgraeve

Onderzoekers zijn het er over eens dat ik in parataxis schrijf
Ze zien ook een link tussen dit en het syncretisme

Lees verder

Zindzi Tillot

Ik had een droom over Parijs maar ik kan me niet meer herinneren waarover hij ging

Lees verder