gedichten

Maxime Garcia Diaz

hou op met in de honger wonen   slowly heating sweetened milk to create a substance similar to caramel. Het lichaam begint te kloppen misselijk zoals een carcinogeen hart klopt of zoals        Het holt zichzelf uit. Het vult zichzelf traag met zwellende rook en je voelt je als een kale boomtak reiken om een wolk, […]

Lees verder

Maurits de Bruijn

er zijn mensen die het woord er niet mooi vinden en zeggen dat je het altijd weg kunt laten door mijn straat liep een kameel daarop een bruidegom tussen zijn benen witte rozen nooit had ik iemand gezien die zo af was ik zat met Iers bier op tafel in een café waar we als […]

Lees verder

Linda Carolien Veldman

    Linda Carolien Veldman (1989) studeerde Filosofie en Cultural Analysis in Amsterdam en Berlijn en schrijft poëzie, vaak in meerdere talen. Afgelopen zomer ging ze als dichter met deBuren naar Parijs, sindsdien staat ze met enige regelmaat op het podium om haar gedichten voor te dragen. De eerste tekst kwam tot stand in het […]

Lees verder

SJ Fowler

Nee, jij bent de droevige clown                                                  Eindelijk zijn alle migranten dood                                                en de liedjes van de verwarden tot rust gekomen                                                            Durs Grünbein Gestopt zijn de ongeschoende arrestaties omdat duizenden gedoneerde muiltjes van katoen in Wenen zijn gearriveerd. Hoewel ze een aanpak in het geniep zachter dan menigten niet konden verstommen. Sylvia, […]

Lees verder

Samuel Vriezen

Samuel Vriezen (1973) is componist en dichter. Onlangs verscheen Netwerk in eclips, een omvangrijk hybride essay over poëzie op internet en de politieke grenzen van kunst in de netwerkwereld. Hij werkt nu onder meer aan een radiowerk op basis van een toneelstuk van Gertrude Stein, en het onder de knie krijgen van de Kithara, een […]

Lees verder

Joost Baars

antivogel, jij met in mijn taal geen naam, mechanische amerikaan, hoe komt het dat ik mij als ik jou zie woestijnbewoner waan, en jij de stad waarin ik leef erboven zwevend reduceert tot zand, machtige hand die levens neemt waar weinig tot geen water is, ik richt mij dorstig in dit waterland tot jou, je […]

Lees verder

Simone Atangana Bekono

Uit ‘vonken’ VIII. Burundi-kamerundi, Yemaýa en Sufi ik wikkel je kind in zijde! lief moedertje, ik wikkel het kind in zijde tot het kind zelf van zijde is een tot prop gewikkelde lap zijde die langzaam en met moeite ademt maar het ademt wel, dat wel, en het zal zich heus wel een keer voort […]

Lees verder

Gilles Boeuf

hele grote sprongen om aan mijzelf voorbij te raken dacht ik mijzelf vooruit              in wortelsappen, al dacht ik niet,              een heel leeg landschap omvormt mij en mijn buigzame takken zijn sprongsgewijs uit mij geboord en uit de verte door lagen sediment zet zich- […]

Lees verder

Arno van Vlierberghe – De bastaardkindgedichten

De bastaardkindgedichten i. Je ergste nachtmerrie: een dag jezelf volgen. ii. Op wat je let: mannequins met A-cups mannequins met stijve tepels mannequins die praten en eten mannequins die je aanstaren mannequins met dromen zoals jouw dromen maar dan betekenisvoller Wat een prachtige crisis. Hier gaat zelden iets werkelijk verloren zonder een lach of twee. […]

Lees verder

Contemporary Brazilian Poetry, In The Singular: Giving Voice to a Few Tongues, Silencing Hundreds (in the best Brazilian style) (3)

(Third Part of Three) By Ricardo Domeneck By 1989, when Brazilians voted for the first time after the 1964 coup d´état, the most influential among the first modernist poets, Carlos Drummond de Andrade (1902 – 1987), and two of the poets who had tried to heal the wounds left by the dualistic debates of the […]

Lees verder