Simone Atangana Bekono

Uit ‘vonken’

VIII.

Burundi-kamerundi, Yemaýa en Sufi
ik wikkel je kind in zijde!
lief moedertje, ik wikkel het kind in zijde
tot het kind zelf van zijde is
een tot prop gewikkelde lap zijde
die langzaam en met moeite ademt
maar het ademt wel, dat wel, en
het zal zich heus wel een keer voort gaan bewegen
daar hoef je je geen zorgen over te maken:
laat het achter op een busstation

En samen in een modderpoel liggen
samen de modder over onze lichamen uitsmeren
en samen in de zon liggen tot onze lichamen
(en de modder!)
hard worden en afbrokkelen als wij opstaan
en als we opstaan hebben we geen lichamen meer
en moeten we ons verstoppen als krabben zonder schild
tussen de palen overladen met vastgekoekte schelpen
grijs en blauw en groen koraal en zingende mosselen

Nee, niet verstoppen!
we lopen lichaamloos van de duin naar de zandweg
en van de zandweg naar de provinciale weg en naar het dorpsplein
en op het dorpsplein kijken ze ons na
en wij maar lachen
hierna vergat ik het punt dat ik wilde maken

Er zou een queeste komen, of in ieder geval een bepaalde omstandigheid
een gedicht dat met een omweg zou bewijzen dat…
dat ik mijn lichaam niet meer kan bezitten dan dat mijn lichaam mij bezit, zoiets
er zou een oproep worden geplaatst en een lang stuk over:

“Vitaal lichaam, u mag de hoop opgeven
als u wil, mag u branden
als u wil, mag u uzelf versleten voelen
of juist verkeerd in elkaar gezet”

Een oproep aan alle lichamen zou het worden:
“u mag aan uw verdriet denken bij elke
lege stoel die u aan een eettafel ziet staan
u mag aan uw verdriet denken bij elke
snorhaar die uw vader secuur afknipt
u mag aan uw eigen verdriet denken bij elke
protagonist die zonder zijn liefje verder moet
of het kanten detail op de blouse van uw moeder
of de erwten uit een potje, die bij u thuis
niet geprakt mogen worden

U mag de hoop opgeven
in elk plasje water het gevaar zien
in elke traptrede de laatste”

Ja, geef de hoop op, maar lach
verlang naar een onbeoordeeld lichaam, maar lach!
vitaal meisjeslichaam, lach!
vitaal jongenslichaam, Kronoskindje, modderpoel
Burundi-kamerundi
geisha met opgestoken haar
en zwartgeverfde tanden, lach!

Maar neergeschoten student, lach harder
in tweeën gehakt luipaard, lach harder
man in sauna, lach harder

De plant duwt bij harde wind
zijn bladeren tegen zijn geraamte
als poriën sluitend in winterlucht
de hond blaft ook harder
vastgeketend aan het verlaten erf
en de kinderen groeien op in de struiken achter het busstation
de krijgspatronen worden gekopieerd
geplakt op shirts maat s, m, l
er wordt gevochten zonder dat lichamen contact maken
op het dorpsplein wordt muziek gespeeld

Dansende danser, lach!
en hekken om geboorteplekken gebouwd
opengescheurde leeuwenbek
uitgeputte waterplas
duizend identieke flatgebouwen in Angola, lach!
brandend suiker, brede en pijlvormige neus,
zuurstofmasker, authentieke schervenvaas
verloren schuld, lach!

Mijn krabbetje zonder schild
alle lichamen zijn symptomen van gedachten
alle lichamen doen mooie en pijnlijke dingen
maar voelen zich niet mooi en pijnlijk
alle lichamen zijn ingevet met dikke crèmes
gewikkeld in zijde en
hun lach echoot mee

 

 

Comments

Simone Atangana Bekono (1991) schrijft proza en poëzie. Haar in herdruk verschenen afstudeerwerk aan ArtEZ Creative Writing, hoe de eerste vonken zichtbaar waren, won de Poëziedebuutprijs aan Zee, haar debuutroman Confrontaties verschillende prijzen. Zowel poëzie als proza is veelvuldig vertaald. Haar tweede gedichtenbundel Marshmallow verschijnt in 2024. Foto: Lin Woldendorp.

Pieter Van de Walle

je dacht dat ik overdreef toen ik zei dat mijn vijf kolibries
vijf verschillende voederbakjes nodig hadden
omdat ze elkaar anders met hun snavels de kop inslaan

Lees verder

Tim Bongaerts

er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling 
van je lichaam 

hoor je het bot kraken?

Lees verder

Simone Atangana Bekono

UHH,,,I AM SORRY I KNOW NOTHING OF FORM!!

er wordt veel over me gefluisterd
ik mis tucht dus ik vraag stergespreid om tucht

Lees verder

Yinni

GEGROET BODHISATTVA VAN HET AFVAL

Lees verder

Rozalie Hirs

ik doe mijn haar
[thema en variaties]

Lees verder

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder