Gilles Boeuf

hele grote sprongen

om aan mijzelf voorbij te raken dacht
ik mijzelf vooruit
             in wortelsappen, al dacht ik niet,
             een heel leeg landschap
omvormt mij en mijn buigzame takken
zijn sprongsgewijs uit mij geboord
en uit de verte
door lagen sediment zet zich- nu nog in mist- een variabele vorm af

ik kan niet anders, de variabelen beheersen mij, ze beheersen mij
met de kracht van planeten en plantvariaties
mijn huid verstuift
de ruimte in en overal is pijn en
             de omarming van pijn

overal denk ik nog aan
             vergeten dieren en
stenen die miljarden jaren dragen, die uit de verte komen

die tot mij komen

vol van onduidelijkheid

en alles

ik bracht jou de diepe organisatie van mijn membranen

op het bospad – ik was het niet echt zelf, ik
kan het niet geweest zijn, ik wilde mijzelf wel
aanbieden, helemaal
en wilde uit de verte mijzelf oppakken en celmatig
neersmijten op jouw weg-  gooide ik mijzelf neer om in foetushouding
echt te worden, heel echt

maar mijn membranen zijn zelf een membraam en zijn
niet van mij, krijg ik de indruk en het bos groeit
dicht en wat doe jij daar?
              jij tegen wie ik levenslang praat, jij
              die

we kwamen niet verder en het bospad verstrooide ons
en we zagen een tak, ik was het niet, maar was daar ergens
bij die tak en met jou en een en al

op het bospad en voortkruipend kwam
de voortdurende regen zonder onderdak
en om zo voortgejaagd te worden, zo opgezweept,

ik bracht jou de diepe organisatie van mijn membranen
maar mijn voet brak af en de tak doorboorde het

en alles, alles

*
Gilles Boeuf (Boulogne-Billancourt, 1970) debuteerde in 1998 met Gedichten, verschenen bij Uitgeverij Perdu. Dit debuut werd in 2002 gevolgd door In het groene licht, uitgegeven door Meulenhoff. In 2006 verscheen zijn derde poëziebundel Verte en bij dezelfde uitgeverij, De Contrabas, verscheen in 2012 zijn vierde bundel: Buiten Slapen. Over de geschiedenis van zijn familie schreef Gilles Boeuf samen met zijn zus, Marie Boeuf, een kinderboek: De laatste prins. Een combinatie van zijn poëzie en fotografisch werk, Oog Arm Geit, publiceerde hij als chapbook bij Halverwege Chapbooks (2016). Daarnaast schrijft Gilles Boeuf gedichten in opdracht voor de stichting De Eenzame Uitvaart. Hij woont en werkt in Den Haag.

Comments

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder

Anne Marijn Voorhorst

 In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
    parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
    door Les Halles galmen

Lees verder

Cookie Mueller

Twee mensen – Baltimore – 1964

Vertaling: Lars Meijer

Lees verder

Peggy Verzett

bij het nawoord van het voorwoord
drijft groteske badeend in het park

Lees verder

Thomas Tidholm

Vanuit de ruimte kun je zien hoe over de aarde wolken en
        onbeheerde ecosystemen tevoorschijn worden geveegd.

Lees verder

Rozalie Hirs

kus de afwezigheid van kennis gedoemd tot waarheid
werkelijk open en wendbaar als een ziel onherroepelijk

Lees verder