Gilles Boeuf

hele grote sprongen

om aan mijzelf voorbij te raken dacht
ik mijzelf vooruit
             in wortelsappen, al dacht ik niet,
             een heel leeg landschap
omvormt mij en mijn buigzame takken
zijn sprongsgewijs uit mij geboord
en uit de verte
door lagen sediment zet zich- nu nog in mist- een variabele vorm af

ik kan niet anders, de variabelen beheersen mij, ze beheersen mij
met de kracht van planeten en plantvariaties
mijn huid verstuift
de ruimte in en overal is pijn en
             de omarming van pijn

overal denk ik nog aan
             vergeten dieren en
stenen die miljarden jaren dragen, die uit de verte komen

die tot mij komen

vol van onduidelijkheid

en alles

ik bracht jou de diepe organisatie van mijn membranen

op het bospad – ik was het niet echt zelf, ik
kan het niet geweest zijn, ik wilde mijzelf wel
aanbieden, helemaal
en wilde uit de verte mijzelf oppakken en celmatig
neersmijten op jouw weg-  gooide ik mijzelf neer om in foetushouding
echt te worden, heel echt

maar mijn membranen zijn zelf een membraam en zijn
niet van mij, krijg ik de indruk en het bos groeit
dicht en wat doe jij daar?
              jij tegen wie ik levenslang praat, jij
              die

we kwamen niet verder en het bospad verstrooide ons
en we zagen een tak, ik was het niet, maar was daar ergens
bij die tak en met jou en een en al

op het bospad en voortkruipend kwam
de voortdurende regen zonder onderdak
en om zo voortgejaagd te worden, zo opgezweept,

ik bracht jou de diepe organisatie van mijn membranen
maar mijn voet brak af en de tak doorboorde het

en alles, alles

*
Gilles Boeuf (Boulogne-Billancourt, 1970) debuteerde in 1998 met Gedichten, verschenen bij Uitgeverij Perdu. Dit debuut werd in 2002 gevolgd door In het groene licht, uitgegeven door Meulenhoff. In 2006 verscheen zijn derde poëziebundel Verte en bij dezelfde uitgeverij, De Contrabas, verscheen in 2012 zijn vierde bundel: Buiten Slapen. Over de geschiedenis van zijn familie schreef Gilles Boeuf samen met zijn zus, Marie Boeuf, een kinderboek: De laatste prins. Een combinatie van zijn poëzie en fotografisch werk, Oog Arm Geit, publiceerde hij als chapbook bij Halverwege Chapbooks (2016). Daarnaast schrijft Gilles Boeuf gedichten in opdracht voor de stichting De Eenzame Uitvaart. Hij woont en werkt in Den Haag.

Comments

Pieter Van de Walle

je dacht dat ik overdreef toen ik zei dat mijn vijf kolibries
vijf verschillende voederbakjes nodig hadden
omdat ze elkaar anders met hun snavels de kop inslaan

Lees verder

Tim Bongaerts

er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling 
van je lichaam 

hoor je het bot kraken?

Lees verder

Simone Atangana Bekono

UHH,,,I AM SORRY I KNOW NOTHING OF FORM!!

er wordt veel over me gefluisterd
ik mis tucht dus ik vraag stergespreid om tucht

Lees verder

Yinni

GEGROET BODHISATTVA VAN HET AFVAL

Lees verder

Rozalie Hirs

ik doe mijn haar
[thema en variaties]

Lees verder

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder