Fred Papenhove

De werkelijkheid klappert ons om
de oren, of we nu slapen of waken

alles beweegt zich voort,

De aderen op onze handen komen
aan de oppervlakte.

Onze monden zwijgen, met bloeddoorlopen
ogen staren we naar 1 punt.

 

 

*

We nemen schoppen,
rugzakken en de honden mee.
De wind föhnt ons haar.
Een van ons citeert een mistroostig vers waarin
woorden als ‘peilloze ogen, haar zachte stem en ze
is niet meer dezelfde’, voorkomen.

 

*

We trekken erop uit met de auto.
Zoevend over de weg weten
we niet meer hoe we ergens moeten
aankomen.
In de achteruitkijkspiegel zien we
de branding van de zee.
We zijn onszelf toevertrouwd.

 

 

Fred Papenhove woont in Den Haag en publiceerde tussen 2005 en 2011 vier dichtbundels. Voor zijn derde bundel ontving hij de Halewijnprijs.

Comments

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder

Anne Marijn Voorhorst

 In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
    parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
    door Les Halles galmen

Lees verder

Cookie Mueller

Twee mensen – Baltimore – 1964

Vertaling: Lars Meijer

Lees verder

Peggy Verzett

bij het nawoord van het voorwoord
drijft groteske badeend in het park

Lees verder

Thomas Tidholm

Vanuit de ruimte kun je zien hoe over de aarde wolken en
        onbeheerde ecosystemen tevoorschijn worden geveegd.

Lees verder

Rozalie Hirs

kus de afwezigheid van kennis gedoemd tot waarheid
werkelijk open en wendbaar als een ziel onherroepelijk

Lees verder