Daniël Labruyère (1988) is redacteur van Samplekanon. Hij illustreert o.a. voor Vooys en exposeerde in de Singersweatshop. Voor meer van zijn werk kunt u hier klikken.
Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.
De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.
In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
door Les Halles galmen
bij het nawoord van het voorwoord
drijft groteske badeend in het park
Vanuit de ruimte kun je zien hoe over de aarde wolken en
onbeheerde ecosystemen tevoorschijn worden geveegd.
kus de afwezigheid van kennis gedoemd tot waarheid
werkelijk open en wendbaar als een ziel onherroepelijk
Infecties
Ik sluit mijn ogen, schuif de nacht
in een boot op het stadsplein.
Deze tekst is een voorpublicatie uit de roman ‘Levenshonger’ van Marie Kessels.
3 thoughts on “Daniël Labruyère”
Comments are closed.