De bovenstaande pagina’s komen uit het recent verschenen They were like poetry van Elisabeth Tonnard.
Klik op de afbeeldingen om ze te vergroten.
in de keuken hoor ik linoleum de dagen dragen / en in mijn vuist schuilt de aardbei en weer wordt de boreling op mijn schoot gelegd
Geen big deal, geen opwinding, en zeker geen grote verrassing. Werkelijk! Dat is ongeveer hoe het ging (zoals ik al zei).
[verleidelijk] De gasleidingen onder
de Noordzee opgeblazen
[onbekende dader].
geboorte is haar kind nooit kwijt
maar soms is ze koud en traag
twijfelt ze over het juiste moment
Onderzoekers zijn het er over eens dat ik in parataxis schrijf
Ze zien ook een link tussen dit en het syncretisme
Ik had een droom over Parijs maar ik kan me niet meer herinneren waarover hij ging
Het was niet dat ik bewondering voor haar had omdat ze Andy Warhol in de buik had geschoten.
Ik houd de uren bij door het ene middel te gebruiken om bij het andere te komen. Ik ben nooit verslaafd geweest
je dacht dat ik overdreef toen ik zei dat mijn vijf kolibries
vijf verschillende voederbakjes nodig hadden
omdat ze elkaar anders met hun snavels de kop inslaan
er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling
van je lichaam
hoor je het bot kraken?