diversie
x
er werd me gezegd dat de avond zweeg toen ik geboren werd
en dat de stilte niet bleef duren
elke ochtend ligt de nacht erbij als een verbrande krant
dikke vlokken die uit elkaar vallen wanneer je ze aanraakt
elke dag met gruis aan de vingertoppen opstaan
en dagen als warme erwten in mijn handpalm dragen
probeer dat maar uit te leggen
ik probeerde,
werd apart gehouden omdat mijn feestgedruis
altijd plots stil valt
en dan een poos blijft liggen, lang,
dat er iets bestaat als beleefdheid,
de fotograaf passeert, we lachen,
dat ik over een minuut een baby zal mogen vasthouden,
in alles wat we dragen zit een streepje beige
dresscode of angst?
de boreling zwijgt
terwijl spitsvondige tantes meringue breken en praten over pavlova
en een koor vol murwe verwanten vals zingt
en ik de mooiste aardbei jat, met glimmend vel en kroontje
ik snij mijn citroensorbet in kleine stukken zodat die sneller smelt
en we spoedig huiswaarts kunnen keren
in de keuken hoor ik linoleum de dagen dragen
en in mijn vuist schuilt de aardbei en weer wordt de boreling op mijn schoot gelegd
ik spot een wolk in de vorm van mijn moedervlek
een aanblik waarin ik me nestel, lang
mensen aanraken hebben mijn tantes met poppen in isomo geoefend
ik druk mijn duim in een abrikoos en zeg:
zo moet het – het gruis vermengt zich met translucide abrikozensap
en de tante lacht door haar jukbeenderen moeizaam op te heffen
en ogen open te houden
we nemen afscheid door elkaar te beroeren,
een kettingbotsing van meringues weerklinkt
we zeggen dag en de aaa wordt langer
velden volgen en kleine huisjes waarin zelfs de tandenborstels met de wind meewiegen
in de auto sommen mijn ouders alles op wat merkbaar is bewogen
en ik zing mee, vals, lang.
x