Maurits de Bruijn

er zijn mensen die het woord er niet mooi vinden en zeggen dat je het altijd weg
kunt laten
door mijn straat liep een kameel
daarop een bruidegom
tussen zijn benen witte rozen

nooit had ik iemand gezien die zo af was

ik zat met Iers bier op tafel
in een café waar we als kind al kwamen
de muren waren zwanger en rood
ik praatte met moeders want dat was veilig

moet je niet naar de bruiloft vroeg iemand

ik hou van mensen die lelijker worden
zodra ze in de spiegel kijken of wanneer iemand een foto van ze neemt

ik wilde seks maar geen gevoelens
stopte de ceremonie
kom eens hier zei ik tegen de Tunesiër
hij had al maanden geen vlees gegeten
en hij kwam

stap in mijn auto zei ik
in de auto zitten is altijd goed

bovenaan graswanden barbecueën mannen in leren jassen
in de achtertuin van oude Grieken
aan wegen die rondgaan in een oorschelp
al snel bloedt het gras

op deuren van avondwinkels
THERE IS A WATER
met andere woorden: ER IS IEMAND DIE OM JE GEEFT
MISSCHIEN ZELFS VAN JE HOUDT

in Istanboel zwaait niemand
en dan weet je
ik ben iemand die zwaait
ik ben de ventilator
de vlag op het dak van een bushalte

voor me een doek zo strak om het hoofd
zo de kleur van koffie met melk en ijsklontjes
dat het op een bh lijkt
ze vraagt waar ik vandaan kom
het moet hier ergens zijn zeg ik
ze kijkt opzij de blauwe kleurlenzen draaien niet mee
eronder ligt karamel
ik wil ook ogen voor mijn ogen maar besluit dat ik er niet mee weg ga komen

de vader van een vriend uit Ankara raakt mijn neus aan in een binnentuin
daar kan ik je van afhelpen zegt hij met zo’n neus hoef je niet te leven
en in de spiegel zie ik een mens die voor Arisch kan doorgaan
zie wie ik was voor mijn zestiende
voordat de joodse genen hun magische trillingen afgaven