Yentl van Stokkum

GESPREK MET EMILY

je denkt dat je schrijver bent maar je bent een vrouw
bijt in vruchten bij volle maan
er druipen sappen langs je mondhoeken
langs je kin
op de grond
het is filmisch en aangeleerd
je knipoogt erbij
je hebt altijd publiek
dat is een gegeven

voor het slapen verwijder je de vlekken van de vloer
je gebruikt een geel doekje
ook dat is aangeleerd
je kijkt nachtenlang naar de maan
terwijl je verlangt naar een man
een vrouw
een geliefde
of kind



EERSTE GEBED

in het begin was er het woord en het woord was met Emily
zoals alles met Emily was, de dieren waren met Emily, de wind
was met Emily, de wilde bloemen, het mos, de rotsen, zelfs de aarde was
met Emily
de kraaien en de begraafplaats en de lichamen van de doden en levenden waren met Emily
de schoten van het geweer van haar vader werden afgevuurd door Emily
haar zussen waren met Emily en de mythevorming was met Emily
zo werd Emily vorm en inhoud icoon en gebruiksaanwijzing

in het begin was er het woord en het woord was met Emily
Emily pakte het woord, brak het open op rotsen
het woord was leeg
geen betekenis die per ongeluk in het gras gevallen was
(we hebben ernaar gezocht)
het woord bleek machteloos en week te zijn
(we waren teleurgesteld, dat zeker)
Emily besloot te rusten
(we sliepen tot we moe waren)

in het begin was er het woord en het woord was Emily
steeds weer herhaald op de maat van ieder gedicht
ieder lied, het woord ligt op de tong, trilt in vingertoppen
het woord deelt zich met iedere celdeling het woord groeit uit iedereen die het woord gebruikt
het draagt paarse bloesem

in het begin was er het woord en het woord was alomvattend
tot het zomer werd, er zwarte kraaien kwamen
die het woord, met hun snavel
als een worm



OVER HET HUWELIJK

ik trouwde met Heathcliff, met Linton, met Earnshaw met Cathy
beminde Branwell tot hij me dronken voerde, achterliet in een steeg
ik trouwde met een dominee, hij tikte me iedere avond op de vingers

omdat alles in mij uitzinnig leek vormde ik mij naar een ander
zo werkt liefde, kerfde ik in de basten van onverschillige bomen

mijn nachthemden waren wit, net als mijn haren
van liefhebben word je vroegtijdig oud
net als van trauma, rouw en roken

iedere ochtend werd ik opnieuw verlaten
iedere nacht werd ik opnieuw ontmaagd

ik huwde de heuvels, de paarsroze bloemen en het hoge gras
de konijnenkeutels waren mijn bruidsschat, ik kreeg alles
wat mij beloofd was, op de ratelslang na

ik trouwde voor geld en voor liefde, ik trouwde
om te ontdekken welke kleur mijn gezicht krijgt bij verraad
ik trouwde met Nelly voor de verhalen, met Lockwood
in de hoop iets te kunnen doen aan zijn slechte gezondheid 
en gebrek aan humor

ik trouwde om de zeven jaar
hoopte dat iedere cel in mijn lichaam
uiteindelijk een geliefde had gehad

ik trouwde tot ik mijn naam vergat


Comments

Yentl van Stokkum (1991) is dichter en toneelschrijver. Ze werd geselecteerd voor het talentontwikkelingstraject Slow Writing Lab van het Nederlands Letterenfonds en droeg onder andere voor op het Brainwash Festival en Lowlands. Op dit moment onderzoekt ze de overeenkomst tussen poëzie en seance aan de hand van het leven en werk van Emily Brontë.

Tim Bongaerts

er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling 
van je lichaam 

hoor je het bot kraken?

Lees verder

Simone Atangana Bekono

UHH,,,I AM SORRY I KNOW NOTHING OF FORM!!

er wordt veel over me gefluisterd
ik mis tucht dus ik vraag stergespreid om tucht

Lees verder

Yinni

GEGROET BODHISATTVA VAN HET AFVAL

Lees verder

Rozalie Hirs

ik doe mijn haar
[thema en variaties]

Lees verder

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder

Anne Marijn Voorhorst

 In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
    parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
    door Les Halles galmen

Lees verder