Conservatieconversaties
we houden elkaar vast en ook
conservatieconversaties
met ingrediënten en gevoelens
pekelen we het verleden in
met zout en zuur bleken we alles af
tot we kleur -en smaakloos een toekomst in glijden
als oranje gember in bokalen –
versplinteren we fouten, verhinderen we nu
conservatieconversaties
op een bedje van siroop
pellen we onze weke blaren,
bleke lagen af
invriezen, bewaren, verkoken, stollen
dichtgroeien, toemetsen
onder stolpen slapen we als appels
worden we stilzwijgend gesmoord als García Lorca
conversatieconservaties
over hoe we eens waren
maar niet bleven, en we keken door het vlies
– want we bloeiden open dood
dof ronkt het kristal
conservatieconversaties
over hoe het nu verder moet
toemetsen dichtgroeien verkoken
stollen
Ulrike Maes vindt het sneu dat ze al 25 jaren op de teller heeft en er vandaag geen treinen rijden.
One thought on “Ulrike Maes”
Comments are closed.