Ton van 't Hof

TEN EERSTE DAT
maatschappelijk probleem dat enkel en alleen in poëzie kan worden opgelost. Een sociaal gebod: hé, probeer ‘t samenleven te verstaan! Dat
grote project dat iedereen een decent en humaan bestaan wilde bieden. Ooit over de maan nagedacht? Hoe geschikt zij is voor wat zij
verlichten moet? En dat het te hopen is dat zij alsnog over de brug komt bij de onderhandelingen. Volgend jaar organiseren we het anders.
Het meest stupide was nog wel de boodschap: álles kan tien procent goedkoper.

HET SPIJT ME
dat ik er morgenavond niet bij kan zijn. Dat ik dacht dat de Nacht van de Poëzie een consumptief onderonsje is. En poëzie iets anders dan
een emotioneel feestje met een duidelijke verhaallijn. Hoi oprechte en authentieke personen, vergeef me. Dit warhoofd. Dat ooit
toegankelijkheid door elkaar haalde met vlees en bloed, en ritme en rijm met fragmentatie, collage, serialiteit, dwangmatigheid en ordinair
jatten. En natuurlijk is poëzie geen methode om onderzoek te doen naar cultuur en maatschappij of een instrument om politiek mee te
bedrijven. In gedichten spreekt het hart. En niets anders dan het hart. Rikketik. R-ikke-tik.

EEN DAG VAN ALGEMENE EERLIJKHEID
Ik word de wereld gewaar. En hoe ik me in die wereld gedraag. Als me, bijvoorbeeld, een sociaal akkoord wordt aangeboden of draagvlak
aangesmeerd. Als ik gesmak en gehijg hoor boven een romp uit het IJ of word volgestort met medicijnen.
Ik probeer het te begrijpen.
Tussen ragfijne regen door. Zonder enig geloof in een diepte der feiten. Wat ik zoek bestaat wel.

HET LEVEN IS IN FEITE EEN MOGELIJKHEID
Haal het uit elkaar.

Ton van 't Hof schreef tot nu toe acht poëziebundels. Hij blogt op 1hundred1

Comments

Ezra Hakze

Ik bevrijd een leeuwin uit de dierentuin
Zodat ik zelf in haar kooi kan zitten

Lees verder

Marieke Ornelis

ik ben groot, blond en prachtig
toch word ik geslagen met een knuppel

Lees verder

Ann Cotten

Continuïteit instrueert zonder woorden, via afkeer, verveling en een lange periode van vertrek. Woorden kunnen dat niet vervangen.

Lees verder

Samuel Vriezen

Wie gaan jullie zijn, onzichtbare vrienden, wezens die weten?

Lees verder

Sixtine Bérard

in de keuken hoor ik linoleum de dagen dragen / en in mijn vuist schuilt de aardbei en weer wordt de boreling op mijn schoot gelegd

Lees verder

Obe Alkema

Geen big deal, geen opwinding, en zeker geen grote verrassing. Werkelijk! Dat is ongeveer hoe het ging (zoals ik al zei).

Lees verder

Adriana Kobor

[verleidelijk] De gasleidingen onder
de Noordzee opgeblazen
[onbekende dader].

Lees verder

Rodante van der Waal

geboorte is haar kind nooit kwijt
maar soms is ze koud en traag
twijfelt ze over het juiste moment

Lees verder

Casper Burghgraeve

Onderzoekers zijn het er over eens dat ik in parataxis schrijf
Ze zien ook een link tussen dit en het syncretisme

Lees verder

Zindzi Tillot

Ik had een droom over Parijs maar ik kan me niet meer herinneren waarover hij ging

Lees verder