Ton van 't Hof

TEN EERSTE DAT
maatschappelijk probleem dat enkel en alleen in poëzie kan worden opgelost. Een sociaal gebod: hé, probeer ‘t samenleven te verstaan! Dat
grote project dat iedereen een decent en humaan bestaan wilde bieden. Ooit over de maan nagedacht? Hoe geschikt zij is voor wat zij
verlichten moet? En dat het te hopen is dat zij alsnog over de brug komt bij de onderhandelingen. Volgend jaar organiseren we het anders.
Het meest stupide was nog wel de boodschap: álles kan tien procent goedkoper.

HET SPIJT ME

dat ik er morgenavond niet bij kan zijn. Dat ik dacht dat de Nacht van de Poëzie een consumptief onderonsje is. En poëzie iets anders dan
een emotioneel feestje met een duidelijke verhaallijn. Hoi oprechte en authentieke personen, vergeef me. Dit warhoofd. Dat ooit
toegankelijkheid door elkaar haalde met vlees en bloed, en ritme en rijm met fragmentatie, collage, serialiteit, dwangmatigheid en ordinair
jatten. En natuurlijk is poëzie geen methode om onderzoek te doen naar cultuur en maatschappij of een instrument om politiek mee te
bedrijven. In gedichten spreekt het hart. En niets anders dan het hart. Rikketik. R-ikke-tik.
EEN DAG VAN ALGEMENE EERLIJKHEID

Ik word de wereld gewaar. En hoe ik me in die wereld gedraag. Als me, bijvoorbeeld, een sociaal akkoord wordt aangeboden of draagvlak
aangesmeerd. Als ik gesmak en gehijg hoor boven een romp uit het IJ of word volgestort met medicijnen.

Ik probeer het te begrijpen.

Tussen ragfijne regen door. Zonder enig geloof in een diepte der feiten. Wat ik zoek bestaat wel.


HET LEVEN IS IN FEITE EEN MOGELIJKHEID

Haal het uit elkaar.
Ton van 't Hof schreef tot nu toe acht poëziebundels. Hij blogt op 1hundred1
Comments

Comments

Ezra Hakze

Marieke Ornelis

Ann Cotten

Samuel Vriezen

Sixtine Bérard

Obe Alkema

Adriana Kobor

Rodante van der Waal

Casper Burghgraeve

Zindzi Tillot