Sanne Kabalt

doodvissen
                                  

wezenstrek
Met haar handen in het deeg weet ze wat ze doet.
Ze drukt haar palm in de zachte bol. De onderste
helft van haar gezicht is ontspannen, op haar
voorhoofd tekenen zich zeven denkrimpels af –
alsof het deeg haar iets vertelt dat haar verbaast.

pierewaaien
Er is niet zo veel te doen in het hier en nu. Brood
bakken is iets waarover we het eens kunnen zijn;
je hoeft maar een golf van de geur op te vangen
om te weten dat het helpt. Zingen, lezen en zonnen
zijn toch iets anders.

blauwbekken
Een grof gebreide omslagdoek ligt om haar
schouders. Sokken met gaten reiken tot haar
knieën. Zolang ze dicht bij de oven blijft, gaat het.
De wind raakt haar niet.

duivelswolkje
Er tekent zich iets af. Het is bol op de verkeerde
plekken en hol op de goede. Het lijkt het niet eens
te zijn met de rest van de dag.

orakelen
Hij valt binnen en spreekt over slechtvalken,
trillingen en tegenstellingen. Hoe langer zijn
woorden, hoe meer ze twijfelt. Je kunt met iemand
slapen, nee, leven, die niets te zoeken heeft in je
hoofd.

afzoenen
Zoals hij zijn woorden op haar buik drukt, drukt
hij zijn lippen op haar hals. Ze ademt diep in. Nog
voor de lucht ontsnapt, is zijn mond al daar.

sleurwerk
Hij zal ergens in een hoekig kantoor achter een
scherp scherm gaan zitten en dat zal alles zijn.

oudbakken
Hoe lang het al zo gaat weet niemand meer. Haar
vrienden hebben het verhaal al gehoord, tegen-
gesproken en losgelaten. Zijn vrienden vragen niets.

doodvissen
Je hebt iets in je. Er zijn manieren om iets te
nemen en iets te geven. Ook zijn er manieren om
iets te nemen, iets te nemen, iets te nemen.



Comments

Sanne Kabalt (Amsterdam, 1989) werkt met fotografie en woorden. Ze maakt installaties, video’s en publicaties rond thema’s als ziekte, gekte, dood en verlies. Sanne studeerde Fotografie aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (2011) en behaalde haar MA aan het Dutch Art Institute bij ArtEZ (2018). Ze toonde haar werk onder andere in Beautiful Distress House (Amsterdam), Württembergischer Kunstverein (Stuttgart), Lítost (Praag), Upominki (Rotterdam) en Yellow Brick (Athene). Sanne werkt regelmatig als artist-in-residence, zoals bij Saari Residence in Finland en Het Vijfde Seizoen in Den Dolder. Naar aanleiding van laatstgenoemde residentie verscheen in 2018 haar eerste boek, getiteld Zolang je niet zo over problemen praat zie je er toch niks van. Naast het maken van haar eigen werk geeft Sanne vaak workshops in beeldende kunst en fotografie, o.a. bij Buitenkunst.

Tim Bongaerts

er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling 
van je lichaam 

hoor je het bot kraken?

Lees verder

Simone Atangana Bekono

UHH,,,I AM SORRY I KNOW NOTHING OF FORM!!

er wordt veel over me gefluisterd
ik mis tucht dus ik vraag stergespreid om tucht

Lees verder

Yinni

GEGROET BODHISATTVA VAN HET AFVAL

Lees verder

Rozalie Hirs

ik doe mijn haar
[thema en variaties]

Lees verder

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder

Anne Marijn Voorhorst

 In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
    parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
    door Les Halles galmen

Lees verder