Roos Vlogman

MOEDERWOND

I

mijn moeder neemt me mee naar de boksring in het zuiden van de nieuwbouwstad
een arena: vier lijnen wasdraad gespannen rond een turnmatras
ik draag dan al jaren het knarsbitje dat mijn gebit
tegen mijn geïnternaliseerde woede moet beschermen
ik trek het druipend uit mijn mond en hef het naar haar op: ik toom niets meer in!

ik zeg: mijn gebrek aan skincare routine is een vorm van loyaliteit aan mijn moeder
zij zegt: mijn middernachtelijk snacken is een vorm van loyaliteit aan mijn moeder
ik zeg: mijn parodontitis is een vorm van loyaliteit aan mijn moeder
zij zegt: mijn kant-en-klaar-koken is een vorm van loyaliteit aan mijn moeder
ik zeg: mijn slecht uitgevoerde feminisme is een vorm van loyaliteit aan mijn moeder
zij zegt: mijn stilte tijdens de maancirkel is een vorm van loyaliteit aan mijn moeder

ik zeg: mijn moeder!
zij zegt: mijn moeder!

we schreeuwen tot onze monden opgedroogd zijn tot talkpoeder
waarmee we onze handen in kloppen
weg levenslijn, weg liefdeslijn, weg moederwond

II

mijn moeder en ik ontmoeten elkaar in de sauna
we weten: als het moederschap je lastig valt, heb je dat zelf gedaan

ik speel met de gedachte een kind te baren
mijn geliefde is een moeder
mijn vader is een moeder
de barman in café de bastaard is een moeder
wat voor moeder ben ik?

mijn moeder verschuilt haar lichaam onder de waterval
we weten: hier zijn we allebei tot op zekere hoogte schuldig aan

ik speel met de gedachte een kind te baren
een meisje dat zich genoeg voelt
om zich niet aan de regels te houden:
niets slikt, niet slikt – een vingertopje
dat ze langzaam bij hem naar binnen duwt

mijn moeder pikt zich in haar verenkleed en voedt me
we weten: elke dochter kan het bloed van haar moeder drinken

ik speel met de gedachte een kind te baren
met enige regelmaat verwacht ik te worden
tegengehouden in mijn beslissingen
maar mijn moeder verdwijnt in de mist
als een halfslachtige mysticus

III

mijn moeder vraagt me haar op te zoeken op een plek
waar het veilig is haar ondergrondse gevoelens te verwerken

setting:
een achtertuin op het zuiden, een terras, een oranje zonnescherm
omgewoelde aarde, nat, diep en dampend

rolverdeling:
mijn moeder: de moeder
ik: de bramenstruik, links achterin

kostuum:
mijn moeder: Gardena plant- en bodemhandschoenen, een Tools tuinwoeler
ik: getooid, gedoornd

mijn moeder
ik wil onbeweeglijk leven
ik wil een wit laken omslaan en zeggen:
er is hier nog niets ontkiemd

de bramenstruik
jij leert de aarde nog te wachten op toestemming
stel je voor: een vulkaan tot aan de nok gevuld
en ze wacht op toestemming

mijn moeder
onderdanigheid komt in allerlei gedaantes

de bramenstruik
aan een riempje

mijn moeder
met een bal in je mond

de bramenstruik
of: spelen dat je dood bent

mijn moeder woelt om
ik krom mijn lichaam terug de grond in

Comments

Roos Vlogman (1992) studeerde in 2016 als deel van de eerste lichting af aan de opleiding Creative Writing, ArtEZ en won de juryprijs bij schrijfwedstrijd Write Now! met haar verhaal ‘Sessie 51’. Ze werd geselecteerd voor het Slow Writing Lab, talentonwikkelingstraject van het Letterenfonds. Momenteel werkt ze aan haar debuutroman, Raaf, die begin 2021 zal verschijnen bij uitgeverij De Harmonie.

Pieter Van de Walle

je dacht dat ik overdreef toen ik zei dat mijn vijf kolibries
vijf verschillende voederbakjes nodig hadden
omdat ze elkaar anders met hun snavels de kop inslaan

Lees verder

Tim Bongaerts

er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling 
van je lichaam 

hoor je het bot kraken?

Lees verder

Simone Atangana Bekono

UHH,,,I AM SORRY I KNOW NOTHING OF FORM!!

er wordt veel over me gefluisterd
ik mis tucht dus ik vraag stergespreid om tucht

Lees verder

Yinni

GEGROET BODHISATTVA VAN HET AFVAL

Lees verder

Rozalie Hirs

ik doe mijn haar
[thema en variaties]

Lees verder

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder