Nietpistool

Nietpistool is de rubriek op Samplekanon waarin de polemiek zich uitziekt

Vind je het gek, Marcel?

Door Frank Keizer en Maarten van der Graaff 

De roman is gedegradeerd tot amusement van de middenklasse, jammert Marcel Möring in het NRC van 9 juli.

De roman zou zich hebben geconformeerd aan de hapklare verleidingen van het consumentisme. In de aan het rijke gevoelsleven van Möring ontsproten woorden: de roman is een hoer. Ware literatuur is gevaarlijk, geen tijdsbesteding voor beschaafde mensen en hun onbevlekte koffietafels. Maar de beschaafde mensen, ze snappen het niet. De middenklasse is dom. De middenklasse begrijpt de meesterwerken van Marcel Möring niet. Deze grote auteur leeft in een donker tijdsgewricht: zou er ooit nog een Schierbeek, een Gerrit Krol, een James Joyce op kunnen staan? Nee, vreest Marcel, nee, hij is alleen.

Want wat is er gebeurd? De hele boekenwereld is volgens deze eenzame grootheid gaan dingen naar de gunst van wel het meest verachtelijke wezen in die gehele branche: de lezer. De domme, stinkende, lezer met een kutbaan en een kortzichtig leven. 
Vind je het gek, Marcel? Als jij die domme middenklasse die middenklasse-boeken van je blijft serveren? Van die bedwelmende boeketten van kennis en durf? Het is nu juist dat monumentale modernisme van jou, die glimmende kiosk vol grote namen en diepe wijsheden, die literatuur zo nuffig maakt. Möring verwijt literatuur de vuilverwerker van de journalistiek te zijn, zelf recyclet hij dode modernisten. 
In Dis construeert Möring een pedant universum, waar alle lucht uit is geperst. Elke kier waar nog een beetje experiment door heen kon, is met overjarige bizonkit gedicht. Geen voorspelbaarder boek dan Dis. Er kan geen mus van het dak vallen, zonder dat Dante ondergescheten wordt. Geen pad of het wordt platgetrapt door Möring, Neêrlands zetbaas van het modernisme. Met z’n allen onder de allegorische pletwals. De romans van Möring zijn net zo goed consumptieartikelen. Well made, precies op maat voor de boekenbijlage van het NRC, dat zo toch nog chic voor de dag kan komen. Möring heeft het niet door.

Overigens staat het stuk in de kwaliteitskrant NRC vol zinnen die zo uit een schoolepistel afkomstig lijken: ‘Maar om daar nou de illusie van het echte tegenover te stellen’ of ‘er is toch een diepere bedoeling?’ Opvallend is het daarom dat voor Möring het gevaarlijke van de literatuur een pure stijlkwestie is: de manier waarop het lied gezongen wordt. De onderwerpen van de literatuur zijn immers al zo oud als het spijkerschrift. En het zijn er ongeveer veertig. Heerlijk, die weetjes. Wist jij dat de wereldliteratuur maar veertig onderwerpen kent? En dat de roman de afgelopen jaren seks heeft voor geld? Kafka had ook in spijkerschrift kunnen schrijven. David Foster Wallace in het Grieks. Het enige wat ons te doen staat is het koekje van Proust herkauwen, op een beetje een stoute manier, wellicht. Want er verandert nooit iets in het gevaarlijk holle mausoleum waar Marcel Möring woont, alles is er al, maar niemand luistert meer. 

Comments

One thought on “Nietpistool

Comments are closed.

Tim Bongaerts

er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling 
van je lichaam 

hoor je het bot kraken?

Lees verder

Simone Atangana Bekono

UHH,,,I AM SORRY I KNOW NOTHING OF FORM!!

er wordt veel over me gefluisterd
ik mis tucht dus ik vraag stergespreid om tucht

Lees verder

Yinni

GEGROET BODHISATTVA VAN HET AFVAL

Lees verder

Rozalie Hirs

ik doe mijn haar
[thema en variaties]

Lees verder

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder

Anne Marijn Voorhorst

 In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
    parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
    door Les Halles galmen

Lees verder