Kendi gök kubbemiz [Onze eigen hemelkoepel]
De regel Kendi gök kubbemiz (‘Onze eigen hemelkoepel’) komt uit het lange en intrigerende openingsgedicht van Ömer Aygüns tweede bundel, Koro (Koor) (2010).
Het gedicht opent als volgt:
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
Deze visuele ordening van regels die uit 8 achten bestaan, gescheiden door twee regels ertussen, houdt het gehele gedicht aan.
Tussen deze regels worden gaandeweg afwisselend letters, cijfers, woorden en zinnen geplaatst.
Pagina’s 2 tot en met 7 zien er als volgt uit:
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
m:m m:m
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
m:m m:m
m:m m:m
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
mehâ sühâ
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
m:m m:m
m:m m:m
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
sühâ sabâ
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
Wat gebeurt hier eigenlijk?
Er vindt in ieder geval een distributie van tekens, letters en woorden plaats, een ontvouwing van semiotische lijnen, zoals de terugkerende letter ‘m’ en de woorden mehâ, sühâ en sabâ, die steeds een kleine variatie in klank kennen en voor zover ik weet geen referent hebben in het Turks.
Hierna volgen zinnen van confessionele aard, zinnen die overduidelijk op internet(fora) gevonden zijn, enkele Engelstalige en Duitstalige zinnen en zinnen die verhalen over ene Serhan Şeşen.
Pagina 11 ziet er bijvoorbeeld zo uit:
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
ongeveer een jaar geleden werd serhan şeşen ineens
onwel en ging naar het ziekenhuis er werd geen CT-scan gemaakt
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
Schok schreef erover en gratie volgde
0 reacties
88:88 88:88
best
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
Ten slotte zijn er nog de talrijke zinnen die uit een gedicht van de proto-modernist Yahya Kemal Beyatlı (1884-1958) komen.
De regel Kendi gök kubbemiz (‘Onze eigen hemelkoepel’), op pagina 16, komt ook uit Yahya Kemal:
88:88 88:88
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
88:88 88:88
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
88:88 88:88
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
88:88 88:88
Onze eigen hemelkoepel
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
88:88 88:88
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
88:88 88:88
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
88:88 88:88
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
88:88 88:88
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
88:88 88:88
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
88:88 88:88
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
Het gedicht van Ömer Aygün zou gelezen kunnen worden als een herschrijving van of meditatie op het gedicht van Yahya Kemal.
Het gedicht van Yahya Kemal beschrijft een ‘glorieuze ochtend’ in de Süleymaniye moskee en huldigt de voortdurende eenheid van het Turkse volk door het heden op te laden met het Turkse oorlogsverleden.
(..)
De tempel van God vult zich van alle kanten,
Rond deze uren wordt de Süleymaniye geschiedenis.
(..)
De architect van deze overwinningstempel is een soldaat.
Grootse tempel! Deze ochtend begrijp ik je pas;
Vandaag ben ik trots dat ook ik je erfgenaam ben;
(..)
In de grootse tempel werd ik onderdeel van de eenheid van het vaderland
(..)
(vertaling Çağlar Köseoğlu)
De hemelkoepel bepaalt niet alleen de setting van het gedicht maar is ook het beeld dat de Turkse gemeenschap constitueert. Dit roept de vraag op wat er met deze hemelkoepel en de daarmee vervlochten gemeenschap gebeurt in het gedicht van Ömer Aygün.
Het gedicht van Ömer Aygün is geen destructieve poging het gedicht van Yahya Kemal te verminken of op gemakzuchtige wijze te domesticeren door het conceptueel toe te eigenen.
Toch staat de hemelkoepel wel degelijk onder druk in het gedicht van Ömer Aygün.
Zo botsten de regels van Yahya Kemal waarin met bewondering en trots wordt gesproken over het Turkse volk met regels die een soort commercialisering van Turkse vrouwen suggereren.
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
88:88 88:88
Sexuele Aanbieding Moord daarvoor erotische poses natuurlijke schoonheid
echte Turkse schoonheden Saba en Yıldız
88:88 88:88
R.P. wier vriendin door haar echtgenoot werd vermoord verpulverde tijdens
de moord met een bijl de autoriteiten hadden gewaarschuwd mijn man wist van niets
88:88 88:88
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
88:88 88:88
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
88:88 88:88
Ik heb het schrijven als een manier van zijn in het middelpunt van mijn leven geplaatst
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
88:88 88:88
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
88:88 88:88
[foto hier]
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
88:88 88:88
EXPERT EXPERT EXPERT EXPERT
EXPERT EXPERT EXPERT EXPERT
88:88 88:88
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
ˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ···ˍˍˍ
Ook wordt de geschiedenis van het volk ‘van negen eeuwen’ verweven met de particuliere geschiedenis van een leerling/vriend, Serhan Şeşen, die onfortuinlijk overleed als gevolg van een banale, medische nalatigheid:
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
omdat er geen CT-scan werd gemaakt zagen ze zijn hersenabces niet
hij raakte in coma breng uw offerfeesthuiden koe schaap kameel
88:88 88:88
een paar dagen later stierf serhan şeşen
was deze gebeurtenis dan zo belangrijk
88:88 88:88
(P v ~P)
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
maar ik begrijp het niet
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
88:88 88:88
hun honden
–:– –:–
88:88 88:88
–:– –:–
–:– –:–
Maar het meest doorslaggevende lijkt wel de ruimtelijkheid die Ömer Aygün creëert door de opmerkelijke visuele ordening van achten, die uitnodigt om alles te lezen als onderdeel van deze ordening.
De aandacht wordt verlegd naar de onderlinge posities van de letters, cijfers, woorden en zinnen in het gedicht.
Zo wordt het gedicht een plaats, zijn eigen locus, in tegenstelling tot een representatie van een plaats.
De hemelkoepel constitueert niet meer, maar resoneert.
Çağlar Köseoğlu (1985) is dichter en debuteerde in het nulnummer van Samplekanon. Momenteel werkt hij aan een serie gedichten waarin de naam ‘Mustafa’ in elk gedicht minstens één keer voorkomt. Het gedicht ‘34’ is een onderdeel van deze serie.
