Marieke Winkler

KLEINE ARCHIEFCAMPAGNES (5 t/m 7)
 
5.
wij zijn het stof
dat zich verzamelt
op uw voorraadschuur
 
als u blaast, vallen wij terug
 
u vindt ons in de lege doka’s en televisiekamers
in de kabinetten en de oude kruidentuinen van de stad
in de lades van uw secretaire, op het biljarttapijt
 
wij dwarrelen rond in uw verzameling jachttrofeeën
waar particulier onraad is uitgewist door methanol
wij reageren slechts
op uw modellen
uw helden en familieleden
uw kinderen en kindskinderen
uw geliefde desnoods
 
wij staan voor kosteloos retourneren
 
u moet weten
aan onze doden
– en hun dood –
zijn wij zeer gehecht
 
6.
ons figuur is donker
veelzijdig en meervoudig
een karakterloze bemiddelaar,
karaktervol in zijn tekort
voortdurend wisselend
en onontrafelbaar
 
donker kent geen vooroordeel
alleen een naoordeel
 
hij zegt dat het een spontane reactie is
op wat hij zojuist heeft meegemaakt
op wat hij thans ervaart en ondergaat
hij wil lichting en leiding geven
een verveelvoudigd ‘affirmatief des levens’ zijn
overal waar leven is, is zijn vaderland, zegt hij
 
zijn handschrift is nauwelijks te lezen
het danst, het zuigt, het swingt
het verplaatst zich naar de hoeken van het blad
en kruipt weer terug, magnetisch, centrumwaarts
misschien vanwege banale redenen (papierschaarste, zuinigheid)
misschien omdat er geen begin of einde is aan donkers arbeidskracht
 
7.
ook wij zijn vlijtig
en nuchter bovendien
u kunt van ons op aan
en ons humeur is goed
 
de dagelijkse kleine dingen,
de dorre plichten,
onze opdracht aan de overheid,
in alles bespeuren wij
een wending naar de werkelijkheid
en dat is uiteraard iets
wat ons vrolijk stemt
 
in retrospectief kunnen wij
er eigenlijk heel kort over zijn:
 
wij zijn in stelling gebracht
 
 
 
 
Marieke Winkler (1983) is dichter en literatuurwetenschapper, verbonden aan de Radboud Universiteit Nijmegen en de Open Universiteit. Ze debuteerde als dichter op Samplekanon met het gedicht Raubvögel en publiceerde vorig jaar bij ons haar eerste kleine archiefcampagnes

Comments

Tim Bongaerts

er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling 
van je lichaam 

hoor je het bot kraken?

Lees verder

Simone Atangana Bekono

UHH,,,I AM SORRY I KNOW NOTHING OF FORM!!

er wordt veel over me gefluisterd
ik mis tucht dus ik vraag stergespreid om tucht

Lees verder

Yinni

GEGROET BODHISATTVA VAN HET AFVAL

Lees verder

Rozalie Hirs

ik doe mijn haar
[thema en variaties]

Lees verder

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder

Anne Marijn Voorhorst

 In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
    parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
    door Les Halles galmen

Lees verder