Marieke Winkler

kleine archiefcampagnes (1 t/m 4)

1.
wij, de gediplomeerden, gingen
–zo luidt het–
‘de nieuwe structuren’ bezetten
ons nu eens beperkend
tot ‘een gedefinieerde methode’
ons dan weer verliezend
in ‘een groeiend zelfvertrouwen’
maar ons altijd realiserend dat
wie kredietwaardig wil worden geacht
zich beter ook bekwame
in de omgang met assistenten:
de assistenten die leren
om bepaald te karakteriseren
(net als de nota’s)
De assistenten die altijd
servants blijven en die het materieel
ook niet breed hebben
De assistenten die
zichzelf beschouwen
als ‘praktische imperatieven’

2.
over ons verlangen naar een homogene gemeenschap
schreven wij bij gelegenheid artikelen
‘de wereld is concreet
maar de disciplines zijn vaag’
we zijn een familie
we zijn vast en van vlees
we are extended
onze poten zijn verankerd
in de papieren van de zegsman
in de talloze cahiers
in de lijntjes
in de letters
die hij daaronder schreef
wij verenigen ons niet in een programma
maar in een figuur
wat wij dus tegenover de genoemde structuren stellen
is een lancering
de lancering van
ons figuur

3.
een netwerk vooronderstelt gedeelde interesse,
en minstens een zekere mate van openheid
simpel gezegd zorgt een netwerk er voor
dat we de afdruk van de figuur kunnen delen
vervolgens registeren we alle reacties
vooral de gelukswensen
(of eigenlijk laten we dat de assistenten doen)
die sturen we dan met de volgende afdrukken mee
ja, we kunnen wel stellen dat we hard werken
aan een aanbevelingscircuit
en we schrijven terug
uiteraard

4.
wij stellen voor:
de juiste doelbepaling
(volstrekte wil)
de betrouwbaarheid van denkbeelden
(verhoging van het kennisgehalte)
en wel door:
een nauwkeurig onderscheid
(hoofdzakelijk subjectief)
en een onderlinge samenhang
(geen rechtvaardiging maar een verklaring)
te forceren

Marieke Winkler (1983) is dichter en literatuurwetenschapper, verbonden aan de Radboud
Universiteit Nijmegen.
Eerder publiceerde ze op Samplekanon het gedicht Raubvögel. 

Comments

One thought on “Marieke Winkler

Comments are closed.

Tim Bongaerts

er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling 
van je lichaam 

hoor je het bot kraken?

Lees verder

Simone Atangana Bekono

UHH,,,I AM SORRY I KNOW NOTHING OF FORM!!

er wordt veel over me gefluisterd
ik mis tucht dus ik vraag stergespreid om tucht

Lees verder

Yinni

GEGROET BODHISATTVA VAN HET AFVAL

Lees verder

Rozalie Hirs

ik doe mijn haar
[thema en variaties]

Lees verder

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder

Anne Marijn Voorhorst

 In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
    parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
    door Les Halles galmen

Lees verder