Liza de Rijk

Waar is mijn haai

Het water stroomt de baai binnen.
Wat stroomt er met het water de baai binnen?
Jij bent deze baai, beste ik, vertel het me.
Je hebt het eerder gevoeld dit volstromen:
hoe de lege baai zich weggeeft aan water.
De baai zegt welkom tegen het water.
Jij, ik, zegt welkom, maar tegen wat?
Mijn angst voor haai is weg
maar het feest is ook ten einde.
Niet meer middernachtelijk zwemmen
en de plotse grip van een haaienkaak
aan mijn been. Geen geliefde
veilig op het strand, te dronken
om mee te zwemmen. Nee, ik zie nu
te veel wit om de pupillen van mijn lief.
Het gevaar is overal in gevaren. En
ik verlang terug naar het feest
en het eenzaam afdwalen van het feest
met mijn dronken lief. We zien wel
wat er gaat gebeuren. Ik vrees
alomtegenwordigheid, het niet
aflatende aanwezige.
Het goede maakt zich kenbaar
door ook afwezig te kunnen zijn
tussen al zijn aanwezigheid in.
Ik weet nu wat er te missen valt.
Zoveel meer dan ik eerder wist.
Ik mis mijn haai, die mooie
krachtpatser. Een heel
lichaam waardig.

Comments

Liza de Rijk (1977) schrijft en tekent en woont in Amsterdam.

Tim Bongaerts

er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling 
van je lichaam 

hoor je het bot kraken?

Lees verder

Simone Atangana Bekono

UHH,,,I AM SORRY I KNOW NOTHING OF FORM!!

er wordt veel over me gefluisterd
ik mis tucht dus ik vraag stergespreid om tucht

Lees verder

Yinni

GEGROET BODHISATTVA VAN HET AFVAL

Lees verder

Rozalie Hirs

ik doe mijn haar
[thema en variaties]

Lees verder

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder

Anne Marijn Voorhorst

 In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
    parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
    door Les Halles galmen

Lees verder