De komende weken verkent Samplekanon aan de hand van het asemisch schijven, oftewel ‘een schrijven zonder specificieke semantische code – zonder vaste betekenis, open voor interpretatie.’ (Michael Jacobson) de grenzen tussen het betekenisvolle en het betekenisloze. Dit tweede nummer, dat de komende weken zal aanwassen en voortgroeien, bevat werk van a rawlings, Dirk Vekemans, Jürgen Smit en Jaap Blonk, en interviews met Tonnus Oosterhoff en Michael Jacobson – een spilfiguur in de internationale asemische gemeenschap. Tot slot zullen Sake van der Wall en Menno Lievers zich over de taalfilosofische implicaties van het asemische schrijven buigen.
De derde bijdrage aan het nummer is van dichter Jürgen Smit. Jürgen Smit (1972) schrijft en tekent poëzie, waarin het ongezegde centraal lijkt te staan. Sinds 2007 stond hij op verschillende podia en verscheen zijn werk zowel op papier als digitaal, in Mad Hatters Review en op The New Post-Literate: A Gallery of Asemic Writing. Hij debuteerde in september bij Uitgeverij De Contrabas met de bundel Traliewoud.
[slideshow]

Spontaneous poetry or prose, waar geen computer of typemachine ooit raad mee zal weten

Het asemische schrift is een verademing voor de dichter die zich niet wil laten remmen door de zoektocht naar het juiste woord, maar zijn gevoel, zijn gedachten op het papier wenst te zetten zonder concessies te hoeven doen aan een vastliggend instrumentarium. En daar ligt voor mij dan ook de kern van het asemische schrift zoals ik het hanteer.
Wie heeft er tijdens een telefoongesprek, in gedachten verzonken, niet eens een blaadje gevuld met tekeningen of teksten waarvan je later geen idee had wat ze nu eigenlijk voor moesten stellen of betekenden. En toch kan het niet anders dan dat er iets van het moment van noteren in het schrijven terecht is gekomen. Een weergave van wat je op dat moment gedacht of gevoeld moet hebben. Bewust dan wel onbewust.
Het asemische is voor mij dan ook geen codetaal, geen steen van Rosetta die zich uiteindelijk in woorden laat vangen. En toch geeft het mogelijkerwijs meer prijs over de schrijver of de inhoud dan je op het eerste gezicht zou zeggen. Worden de tekens aan elkaar geschreven of niet, vertoont het overeenkomsten met het Arabisch, Hebreeuws, Sanskriet of Chinees, is het strak of tegen het slordige aan, is het muzikaal (in de zin van op muzikale notatie) of juist beeldend.
De vraag of asemisch schrijven ook in staat is andere emotionele, culturele of filosofische betekenissen te genereren, laat ik liever aan de lezer. Wel probeer ik diezelfde lezer nog enigszins te sturen door een titel of beeld. Veel van mijn werken zijn dan ook een combinatie van tekening en schrift, waarbij het mij soms net zo veel te doen is om wat er staat, als om wat er juist niet staat.

Comments

2 thoughts on “Jürgen Smit

Comments are closed.

Ezra Hakze

Ik bevrijd een leeuwin uit de dierentuin
Zodat ik zelf in haar kooi kan zitten

Lees verder

Marieke Ornelis

ik ben groot, blond en prachtig
toch word ik geslagen met een knuppel

Lees verder

Ann Cotten

Continuïteit instrueert zonder woorden, via afkeer, verveling en een lange periode van vertrek. Woorden kunnen dat niet vervangen.

Lees verder

Samuel Vriezen

Wie gaan jullie zijn, onzichtbare vrienden, wezens die weten?

Lees verder

Sixtine Bérard

in de keuken hoor ik linoleum de dagen dragen / en in mijn vuist schuilt de aardbei en weer wordt de boreling op mijn schoot gelegd

Lees verder

Obe Alkema

Geen big deal, geen opwinding, en zeker geen grote verrassing. Werkelijk! Dat is ongeveer hoe het ging (zoals ik al zei).

Lees verder

Adriana Kobor

[verleidelijk] De gasleidingen onder
de Noordzee opgeblazen
[onbekende dader].

Lees verder

Rodante van der Waal

geboorte is haar kind nooit kwijt
maar soms is ze koud en traag
twijfelt ze over het juiste moment

Lees verder

Casper Burghgraeve

Onderzoekers zijn het er over eens dat ik in parataxis schrijf
Ze zien ook een link tussen dit en het syncretisme

Lees verder

Zindzi Tillot

Ik had een droom over Parijs maar ik kan me niet meer herinneren waarover hij ging

Lees verder