Jeroen van Rooij

45°08’59.3″N 59°19’00.7″O

Zout.

Het land is vlak en wit, de lucht ook. De zwerm kraaien is gigantisch, ze landen op de elektriciteitskabels en op de daken van de huizen. Rajchan Ajsina nam deze foto in april 2018.

Polychloorbifenyl.

Begraaf me en kom daarna in opstand. Het hout van de scheepsrompen is rood, als het bloed van
de tirannen waarmee we onze vrije akkers bevloeien. Het water is grijs, blauw en geel, net als de
wolken. Langzaam zuigen ze alle kleur uit het meer. Taras Shevchenko maakte dit aquarel in 1848.
De schoeners heetten Nikolai en Mikhail.

Dichloordifenyltrichloorethaan.

De tour brengt onder meer een bezoek aan het kerkhof van overleden schepen. Het toilet in het pension in het
dorp Karateren is buiten het huis. Twee honden, een hut en een schip in het gele
zand, Advantour nam deze foto’s. Lokale mensen houden zich bezig met vissen en kamelen
fokken. Anderhalve liter gebotteld water per dag.

Dioxines.

Nog slechts gescheiden van het vasteland door twee kilometer ondiep water. Pokken, miltvuur
en pest, kamelen die in de schaduw liggen van een enorme boot. In mei 1988 vielen binnen een uur
vijftigduizend saiga-antilopen dood neer. Alle koper is uit het stadje gestript. Wanneer een spore
ingeademd wordt, komt hij uiteindelijk in de lymfeklieren terecht. Je kunt er Call of Duty Black Ops
spelen. Credit: iStock.

Veldspaat, mica en kwarts.

Alle data uit je Panoramia-account is permanent verwijderd. Kleine plukjes stug gras; het zand is
bleek, de wind heeft er golvende patronen in achtergelaten. De economie vernieuwt zich nu er
geen vissen meer zijn. Wanneer je Panoramia-account aan het veld gekoppeld was, zijn je foto’s
gekopieerd naar je Album Archive. Ieder jaar verdwijnt er honderdtwintigduizend ton materiaal van
de voormalige basis.

Water.

Marat Allakuatov was vijf of zes toen hij voor het laatst een schip in het meer zag varen. Later ging
het in zijn bloed zitten, hij genas zichzelf door iedere dag twee liter gemberthee te drinken.
Sommige kleuren zijn voor altijd verdwenen, net als sommige mensen, sommige vissen, sommige
kraaien en sommige antilopen.




7°55’51.4″N 68°28’43.5″W

Aangesproken worden in het Spaans door een scherm dat reclame vertoont, dat is het leven man.
Op deze route maak je gebruik van een veerboot. Vanuit een auto gemaakte schokkerige
opnames vanaf een brug over de Río Apure tonen een smal, rood motorbootje dat tegen de
stroom in ploetert. Op de achtergrond klinkt de muziek uit de autoradio en het geratel van de
motor. Dertig aankomende films die je zullen verpletteren. Piepklein studio-appartement gemaakt
van afvalhout. Voor ons rijdt een gele vrachtwagen met een bruin dekzeil.

Zoetwaterdolfijn! Generiek muziekje eronder doet geen recht aan de ervaring.

Verplicht: één hoek die los zit, het doek wapperend in de wind. Strakke beige rok tot op de knie,
aura van roem. Als je commentaar hebt, wil je dan zo vriendelijk zijn het voor je te houden?
Filosofische kwesties: een jonge vrouw die de straat oversteekt, haar borsten losjes in een diep
uitgesneden top, wit kunststof horloge, telefoon in haar hand.

Dankjewel, blauwe ruis.

Toevallige passanten vormen het gros van de mensheid. Ze kijken zelden de goede kant op en
meestal zijn ze slecht gekleed. Erotiek voor gevorderden, suggestief en esthetisch plezierig.
Update beschikbaar. Verveel en heers.

Over een privéweg naar een tussentijdse bestemming, gebladerte kleurt het humeur groen, al
schemert er – her en der – een veeg blauw doorheen. Terugkijken is toegeven dat je afhankelijk
bent en is in sommige gevallen af te raden, soms ook aan te raden.

Kippen nemen een stofbad in een kuil langs de weg. Vreemd effect van het netwerk op de ervaring
van ouders met jong gestorven kinderen: de neiging om niet de beelden terug te willen zien die
met opzet gemaakt en met zorg gearchiveerd zijn, verjaardagen, verkleedpartijen, vakanties en
schooluitvoeringen, maar juist fragmenten die een inkijk bieden in het alledaagse leven, een
doordeweekse maaltijd, een kleine ruzie die met een zacht ritueel opgelost wordt of een verveelde,
regenachtige middag, weggedroomd.

Spijtig dat we zo’n groot stuk van het heelal kwijtgespeeld zijn.

Filter? Grappige comment.

‘Het helaas.’


Comments

Jeroen van Rooij schrijft poëzie, proza, essays en kritieken, onder meer Het licht (2012) en Niemand had er enig idee van wat er aan de hand was (2014). Samen met muzikant Chiel Zwinkels is hij Andy Kipple. Andy maakte in 2019 de theatervoorstelling De wereldwijde dag van het schubdier. In het voorjaar van 2020 verschijnt Jeroens tweede dichtbundel Dierengebeden en buitengebieden bij het balanseer.

Rodante van der Waal

geboorte is haar kind nooit kwijt
maar soms is ze koud en traag
twijfelt ze over het juiste moment

Lees verder

Casper Burghgraeve

Onderzoekers zijn het er over eens dat ik in parataxis schrijf
Ze zien ook een link tussen dit en het syncretisme

Lees verder

Zindzi Tillot

Ik had een droom over Parijs maar ik kan me niet meer herinneren waarover hij ging

Lees verder

Shulamith Firestone

Het was niet dat ik bewondering voor haar had omdat ze Andy Warhol in de buik had geschoten.

Lees verder

Mia You

Ik houd de uren bij door het ene middel te gebruiken om bij het andere te komen. Ik ben nooit verslaafd geweest

Lees verder

Pieter Van de Walle

je dacht dat ik overdreef toen ik zei dat mijn vijf kolibries
vijf verschillende voederbakjes nodig hadden
omdat ze elkaar anders met hun snavels de kop inslaan

Lees verder

Tim Bongaerts

er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling 
van je lichaam 

hoor je het bot kraken?

Lees verder

Simone Atangana Bekono

UHH,,,I AM SORRY I KNOW NOTHING OF FORM!!

er wordt veel over me gefluisterd
ik mis tucht dus ik vraag stergespreid om tucht

Lees verder

Yinni

GEGROET BODHISATTVA VAN HET AFVAL

Lees verder

Rozalie Hirs

ik doe mijn haar
[thema en variaties]

Lees verder