Feestsample: Anna van Leeuwen

De kerstelf

De onbekende pakte mijn moeders beide handen en hij stamelde haar naam. Mijn moeder en ik ploeterden in de buitenbocht van de schaatsbaan, mijn vader was van de binnenbocht, waar de mannen in glimmende strakke pakjes pootje-over deden. Maar hij was er dit keer niet bij. Deze man was overdwars uit de binnenbocht aan komen zwieren en nam nu mijn moeder mee. Voorgoed, dacht ik. Een vriend van vroeger, zei ze later. O ja, dat kan ook, zei ik.

Mijn ouders hebben vrienden, mannen en vrouwen. Dat kan, ik denk er al bijna niks meer van. Bijna.

Een paar maanden geleden heeft mijn vader een nieuwe vriendin gemaakt. Op een congres in Palermo. Vaders, congressen en vriendinnen zijn een redelijk giftige combinatie. Dat leer je in boeken, tv-series, films en in de laatste klas van de middelbare school leerde ik het van dichtbij. Niet alleen had de vader van een vriend op een congres een minnares gescoord, hij had dit bij thuiskomst na een paar glazen cognac (dit bedenk ik niet) bovendien vol trots aan zijn zoon verteld. Hij had er over opgeschept in de hoop hiermee het respect van zijn zoon te herwinnen. Ik geloof niet dat het is gelukt.

Mijn vader schepte over zijn verovering niet op tegen mijn broer, maar vertelde aan iedereen die het wilde horen hoe gezellig het was geweest met de Amerikaanse Betty in Palermo, hoe het klikte en hoe vertrouwd het was. Een nieuwe vriendin, we denken er niks van, we zijn bijna blij voor hem.

Tot hij me gisteren haar e-mail doorstuurde. Er zit een link bij en hij kan hem niet openen. Een link naar iets waarvan hij ‘niet wist dat het bestond’, schrijft hij.

Ik klik op de link, een pagina opent. ‘ElfYourself’ staat bovenaan. Daaronder zie ik twee poppetjes, twee kerstelfen. De linker heeft als hoofd rond uitgeknipt het gezicht van een vrouw van een zekere leeftijd. Ze kijkt neutraal, zoals je op een paspoortfoto moet kijken. Vrouwen van een zekere leeftijd lijken op boze mannen als ze neutraal kijken. Deze vrouw ook. Bovenop dit boze elfengezicht een groene puntmuts. Onder haar groene pakjes draagt ze rood-wit gestreepte kousen. Naast haar, in het met een minimaal aantal pixels tot stand gebrachte sneeuwlandschap staat een identiek geklede kerstelf met een poezenhoofd. En dit is nog niet alles, want deze alleenstaande kerstelfvrouw van een zekere leeftijd met een kerstelfkat aan haar zijde, gaat dansen.

Ik kijk met een frons naar mijn beeldscherm. Een nietszeggend synthesizerkerstdeuntje schalt uit mijn computer. Ik klik op ‘Play again’. En nog eens. Ik probeer er niks van te denken. Ik ben getuige van de dans van een kerstelfvrouw en kerstelfkat, voor mijn vader bedoeld. Een intiem onderonsje, of zou ze het aan al haar vrienden een collega’s sturen? De e-mail is zelfs ook ondertekend met de naam van haar kat, Betty & Pookie en erbij staat ‘We got elfed’. Zouden ze dit e-mailadres delen, de kat en het baasje?

Nadat ik de vierde keer heb geklikt op ‘Play again’, haat ik haar. Pure provocatie. Hoe ze die in koddig witte handschoentjes gestoken handjes beweegt, hoe ze met haar elfenheupjes draait! ElfYourself lees ik als een scheldwoord nu. Ik denk er alles van. En meer.
Ik heb mijn vader nog niet geantwoord, maar ik weet ik al wat ik ga schrijven.

Dat het spam is, de e-mail, dat mijn vader beter niet op de link kan klikken, dat het een virus is, dat hij dit e-mailadres beter kan blokkeren, dat ik daar wel bij kan helpen.

Dan maar een vriendin minder. Al bedoelde ze er vast niks mee. Bijna niks.


Anna van Leeuwen (1982) is web- en eindredacteur van kunsttijdschrift Kunstbeeld en redacteur vanhard//hoofd. Na haar studie Wijsbegeerte schreef ze over hedendaagse kunst voor o.m. Tubelight, de Volkskrant en Liefde in de stad. Op hard//hoofd schreef en schrijft ze verhalen naar aanleiding van contactadvertenties en oproepen in de Albert Heijn. Zie ook: www.annavanleeuwen.nl

Comments

One thought on “Feestsample: Anna van Leeuwen

Comments are closed.

Tim Bongaerts

er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling 
van je lichaam 

hoor je het bot kraken?

Lees verder

Simone Atangana Bekono

UHH,,,I AM SORRY I KNOW NOTHING OF FORM!!

er wordt veel over me gefluisterd
ik mis tucht dus ik vraag stergespreid om tucht

Lees verder

Yinni

GEGROET BODHISATTVA VAN HET AFVAL

Lees verder

Rozalie Hirs

ik doe mijn haar
[thema en variaties]

Lees verder

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder

Anne Marijn Voorhorst

 In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
    parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
    door Les Halles galmen

Lees verder