De bovenstaande pagina’s komen uit het recent verschenen They were like poetry van Elisabeth Tonnard.
Klik op de afbeeldingen om ze te vergroten.
diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.
de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden
– zelfmoord
– moord/uitsterven
– weigeren
– joy
ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen
Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.
De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.
In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
door Les Halles galmen
bij het nawoord van het voorwoord
drijft groteske badeend in het park
Vanuit de ruimte kun je zien hoe over de aarde wolken en
onbeheerde ecosystemen tevoorschijn worden geveegd.
kus de afwezigheid van kennis gedoemd tot waarheid
werkelijk open en wendbaar als een ziel onherroepelijk