Annemieke Dannenberg

        de auteur

ze ligt al maanden vol ongeduld
tussen mijn vingertoppen
stuurt mijn hippocampus
en stamelt zacht

zij verlaat me niet
mijn heilige geest, dochter of geweten
mijn lijf, lof en lijdenslied

mij geleidt Elohim, Immanuel
ik zoek naar waarheid en licht
naar kennis van het absolute wezen

ze ontvouwt zich voor mijn ogen
en ik juich om het geloof
dat zij elke vrouw kan zijn
met of zonder glooiend lichaam
gekruide haren
stem die opspringt uit de bergen
want er is geen gebrek aan haar
voortdurend pulserende pulmonalisklep
vijf liter bloed per minuut
niets zal haar weerhouden
geen druipend snot bij de eerste bloesem
geen writer’s block na een toonmoment

en ik wil niet langer wachten
op de vrouw
die ik beloof te zijn

die zonder man en gemeenschap
indringend is

nagelopen, bekeken, bezongen
meer nog dan de soepelste wijn
vecht zij tegen de castingmaatschappij
met haar mond van karmozijn
een nieuw Eden waar geen enkel dier een naam krijgt

ik kan niet scheppen wat er al is
krimp terwijl zij uit mij groeit
mijn taak is haar volbrengen

de lippen met melk en honing deppen
ze laten bloeien en beschermen
de zwarte holsters vul ik met ogen
het wit en groen van gras met schuimrandjes
ik geef haar tanden om in een perzik te bijten
een tong om waterijs te likken
voeten die over kiezels zwoegen
en armen die er zijn om te omhelzen

dan vul ik haar hoofd
met miljarden neuronen
verbind ze met nog eens miljarden neuronen
en verzoen me met haar idee

haar komst ontketent een strijd
zaait verdeeldheid in mij
en mijn gemeenschap



Annemieke Dannenberg (1993) is schrijver. Ze studeerde af aan ArtEZ Creative Writing met de dichtbundel MELK EN HONING, over de emancipatie van religieuze vrouwen. Ze publiceerde delen uit dit werk op Stellingdames.nl, De Optimist en trad ermee op tijdens het Feminist Art Festival en Gesproken Woord bij Broei.

Comments

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder

Anne Marijn Voorhorst

 In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
    parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
    door Les Halles galmen

Lees verder

Cookie Mueller

Twee mensen – Baltimore – 1964

Vertaling: Lars Meijer

Lees verder

Peggy Verzett

bij het nawoord van het voorwoord
drijft groteske badeend in het park

Lees verder

Thomas Tidholm

Vanuit de ruimte kun je zien hoe over de aarde wolken en
        onbeheerde ecosystemen tevoorschijn worden geveegd.

Lees verder

Rozalie Hirs

kus de afwezigheid van kennis gedoemd tot waarheid
werkelijk open en wendbaar als een ziel onherroepelijk

Lees verder