Mark van der Schaaf

Governing Through Harm Reduction to Promote Liberal Values

Wij moeten vertrouwen hebben in de massa, en wij moeten vertrouwen hebben in de Partij. Dit zijn twee kardinale uitgangspunten. Als we daaraan twijfelen, zullen we nooit iets bereiken.

Net als een slecht zittende tampon
kun je de praktische eenvoud
van aandacht
niet negeren, van wat ze
verbeeldt, wat jij er in ziet
en dat inspireert mij om een
stuk over inspiratie
te schrijven, en wat het kan
betekenen

daarbij ga ik er vanuit dat ieder
mens een engel hee!
maar zie ik er vanaf die engel
precies te omschrijven
omdat de ( loso( e in mijn
lofprijzingen tot zulke hoogten
voert

en daar zijn woorden voor
nodig, de goede woorden
ook al herhalen ze wat al
eerder gezegd is:

smeed een plan – het zal
verijdeld worden
sluit een verbond – het zal
nergens toe leiden
straks mag je me slaan – zo
hard als je wilt.

Hoe moeten we in het politieke
leven van ons volk een
onderscheid maken tussen juist
en verkeerd in iemands
woorden en daden?

Ooit zal de aarde uit haar baan
getrokken worden
door windmolens en lossen we
in elkaar op

– een daad van infiltratie –

doordrongen van een ironisch
en zelfs humoristisch perspectief

dat ik in een band speel
voor het plezier van huiselijk geweld
in schuilplaatsen, tijdens speciale gelegenheden

maar geen bars, we toeren niet, doen geen drugs
(we doen dat niet – drugs … nooit, nooit

nooit is een akker van leven verlaten
legt een negatief lichaam dat wars is van communicatie
het knedende effect bloot van gezag).

Tegenstellingen en strijd zijn universeel en absoluut: maar de methoden om tegenstellingen op te lossen,
dus de vormen van strijd, verschillen al naar gelang de verschillen in het karakter van de tegenstellingen.

Het toevallige van botsende voorwerpen als vrouwen
tegen een tractor met de ingewanden van twee konijntjes
die zo sierlijk, en jij die deze bestemming ook kent:
een syntaxis van afhankelijkheid

het komt vaker voor: jij en ik kennen elkaar vrij goed
en jij en ik hebben talloze malen het plan opgevat om iets te doen
– en toch kwam het er nooit van. Dat vind ik nu net interessant.

Weet je nog die keer dat jij het witte meisje was
toen ik via jou sprak en jij in een diepe slaap viel?

Want jij hebt ons gezien waar wij ons in uitstrekken;
het diepste gras van de lente in een zorgeloze, schuldige mist
en jij hebt een zachte onverschilligheid geweven
– de fonkeling van een jong boompje –

Aldus wordt de interne eenheid vergroot en een vurige geestdrift gewekt onder de massa van de
kaderleden en strijders.

In ons bestaan ben jij mijn mythe van dwazen
die de mens als een monument aan de zeebodem
aan het overgaan in stof, tot de graven weer zichtbaar worden

balletjes uit zicht stuiteren, rendieren voorbij denderen
mannen huiswaarts keren and I cannot open catastrophe

dus drenk ik mijn handen in het heilige water, leg ze
op jouw borsten en zeg: alstublie! Jezus, geef haar borsten
doe mij neptieten als waarzeggingstol

een kader waarin eigen emoties een plaats vinden
want ons leven is waardevol en mooi – het moet geleefd worden.

Wie alleen de zonnige kant van alles ziet en blind is voor moeilijkheden kan niet doeltreffend voor de
uitvoering van de taken van de partij strijden.

Emma stuurde onderstaand gedicht. Daarom eindig ik
met de woorden – de zomer is gestorven, de zomer voelt
als een dinsdag, een soort dinsdag op blauwe knieën

– en zo zonderling het flikkeren, maar pikant. Dit zomermeisje
is een gepolijste botsing en de samenvatting is emotiedoorweekt
een immens zielbewegende vreugde

een boom die groener uit het landschap springt
en alles is zo blij, het gras is ook zo blij
want stilte is de baarmoeder van het woord

en soms laat ze zich ook graag zó zien:
een elegante prinses met enkellaarsjes!

Haar lieve woorden hebben er voor gezorgd
dat een gelukkig man zich heel oud voelde.
Ik heb daar gemengde gevoelens bij.

Mark van der Schaaf (1966) debuteerde in Flarf, een bloemlezing (De Contrabas, 2009) met de serie ‘De wereld was er altijd al, maar alleen voor zij-die-weten’. In de zomer van 2012 verschijnt bij dezelfde uitgever zijn eerste flarfundel, getiteld Een enkel groen blad, de olie van pelikanen. Voor Uitgeverij Stanza ligt inmiddels het e-chapbook Midlife Motivator klaar. Hij blogt op dichterlijk.blogspot.com.

Illustratie: Jemaine Jacobs (1991) is illustratrice te Utrecht. Zij is een kameleon en zet clean graag tegenover rauw, wild tegenover autonoom en luchtig tegenover zwaar. Site: http://www.jemainejacobs.com
E-mail: info@jemainejacobs.com