Nikki Dekker

Er ligt een groot, diep gat om in te vallen.
Er hangt hooguit een brug.
Natuurlijk kun je stoppen met het ene en het andere beginnen.
Je partner verandert om de zoveel jaar van gezicht.

Alle voornemens die ik voorheen opgevat had waren afleidingsmanoeuvres.
Met stijve tepels houd ik me buiten
drijvend, slik golven zout water in;
de vrouw met de appel op haar schedel.
Voor het klapvee, voor de knal.

December is liefde.
Mijn hart is een opgespelde mouw. Mijn tong steek ik uit.
Feitencheckers zijn ontslagen, op aanhalingstekens is bespaard.
Watervaste stiften lenen zich uitstekend voor woorden

als LEVENSGEVAAR en afkortingen.
Ik heb mijn dagboeken verzegeld en naar de veiligheidsdienst verstuurd.
Sinds de aarde rond is heb ik er geen einde of aanvang in gezien.
Of ik moest het zelf zijn. Vannacht stormt het te hard om onder het oppervlak te kijken.

 

Comments

Tim Bongaerts

er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling 
van je lichaam 

hoor je het bot kraken?

Lees verder

Simone Atangana Bekono

UHH,,,I AM SORRY I KNOW NOTHING OF FORM!!

er wordt veel over me gefluisterd
ik mis tucht dus ik vraag stergespreid om tucht

Lees verder

Yinni

GEGROET BODHISATTVA VAN HET AFVAL

Lees verder

Rozalie Hirs

ik doe mijn haar
[thema en variaties]

Lees verder

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder

Anne Marijn Voorhorst

 In het Westfield Forum ruikt het niet naar urine maar naar
    parfums van alle bezoekers, plus die die er te koop zijn, plus die van de zangeressen die
    door Les Halles galmen

Lees verder