Rozalie Hirs

Twee gedichten

een engel loopt over straat ontmoet een man
verdwijnt om de hoek
wanneer de engel en de man elkaar
hoe dan ook gezien hebben

verschijnt het glimmen van ogen
een zoeken verwoed naar oogleden neerslaan of
woorden van de vloer rapen scherven van
een vorig onafgemaakt gesprek tot nadere bepaling
in onvoltooide tijd zolang je leeft
en wijkt en wijkt
met een oogopslag verdwijnt

of een woord uit een wirwar van overgave
aan wat veelbelovend danwel
aanwezig – in ieder geval – is

bewust zijnd lichaam
op drift

 

 

 

naast de voet van het papier en waar al
van hopsa werpt een stofje zich op hupt de ruimte in
schudt een tong noch een bek uit ons zwijgen
in zijn vlucht door een raam op het punt

om over te slaan even uitgesteld de salto
alle zinnen van een stofje zo hupt mortale
ongezegd alleen hoe licht kan zijn
op deze plaats in de tijd moment alleen dit

ibidem

 

 

 

Rozalie Hirs is dichter en componist. Ze debuteerde in 1998 met de bundel Locus; in 2008 verscheen haar vierde bundel Geluksbrenger die ook in digitale vorm bestaat op http://geluksbrenger.nl, met woordspeelgoed en luisterruimten. Op haar cd Pulsars (Attacca records, 2010) combineert ze electroakoestische muziek met onder meer haar engelstalige poëzie. Haar nieuwe dichtbundel gestamelde werken verschijnt komende maand bij Uitgeverij Querido.

Comments

One thought on “Rozalie Hirs

Comments are closed.

Pieter Van de Walle

je dacht dat ik overdreef toen ik zei dat mijn vijf kolibries
vijf verschillende voederbakjes nodig hadden
omdat ze elkaar anders met hun snavels de kop inslaan

Lees verder

Tim Bongaerts

er is weinig voor nodig
een korte ontkoppeling 
van je lichaam 

hoor je het bot kraken?

Lees verder

Simone Atangana Bekono

UHH,,,I AM SORRY I KNOW NOTHING OF FORM!!

er wordt veel over me gefluisterd
ik mis tucht dus ik vraag stergespreid om tucht

Lees verder

Yinni

GEGROET BODHISATTVA VAN HET AFVAL

Lees verder

Rozalie Hirs

ik doe mijn haar
[thema en variaties]

Lees verder

Angelika Geronymaki

diep in de aardkorst gaat de tektonische grens
gebukt onder een saboteur, voor hem het onderrijk,
anti-oceaan e.d.

Lees verder

marwin vos

de teksten opnieuw doorgenomen op de woorden

– zelfmoord

– moord/uitsterven

– weigeren

– joy

Lees verder

Yasmin Namavar

ik kniel voor de bloemen, de velgen
gebukt onder het lichaam
als ik opkijk
ligt er een kind tussen mijn benen

Lees verder

Alara Adilow

Dysforie diaspora dysforie mijn
en laat me daarna spreken
Met dit bijeengeraapte vocabulaire
van ingestorte dingen: steden ideeën idealen familie economieën.

Lees verder

Max Urai

De auteur wil de volgende personen en instanties bedanken voor hun hulp bij de totstandkoming van deze roman.

Lees verder